Ուիլյամ Շեքսպիր. «Սոնետ 11»

Որքան որ արագ պիտի թառամես, նույնքան և արագ
Զավակներիդ մեջ կծաղկես կրկին ինչպես նորահաս,
Նրանց կհանձնես քո պատանեկան արյունն անվարակ,
Հավետ հեռացած ջահելությունից, ջահե՛լ կմնաս:
Այստեղ են ապրում ողջախոհություն, սերունդ ու պերճանք,
Իսկ նրանցից դուրս խենթություն է և ծերություն տկար:
Եթե պատրաստ լիներ ամեն ինչ, էլ չէր լինի կյանք,
Եվ վաթսուն տարում բովանդակ աշխարհն հավետ փուլ կգար:
Թող նրանք, որոնց բնությունն այնքան արատներ տվեց,
Մահանան այդպես անարտահայտիչ, կոպիտ ու անծին,
Բայց քեզ նա պերճանք և արժանիքներ միայն պարգևեց,
Եվ վարձահատույց դու պիտի լինես նրա տվածին.
Նա քո պատկերով կնիքն է կերտել իր գեղեցկության,
Որ միշտ բազմանա քո դրոշմը և ապրի հավիտյան:

Ուիլյամ ՇԵՔՍՊԻՐ

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում