Դեղնած դաշտերին իջել է աշուն

Դեղնած դաշտերին իջել է աշուն,
Անտառը կրկին ներկել է նախշուն:

Պաղ-պաղ մեգի հետ փչում է քամին,
Քշում է տանում տերևը դեղին:

Տխուր հանդերից ամենքը տրտում
Քաշվում են կամաց իրենց տուն ու բուն:

Խոսք.՝ Հովհ. Թումանյանի
Երաժշ.՝ Հ. Ստեփանյանի