Անոր

Սիրտս կը թռի ջաղջի քարին պես.
Մարմինս կը փղրի ջաղջի ալրին պես.
Ե՞րր պիտի լուսնա գիշերն դարի պես,
Տեսնեի տղան խաչին լուսնին պես։
Տեսնեմ, կսեի, ձեռքիս վարդը տամ,
Վարդը որ չառնե, ոսկի խնձոր տամ,
Խնձորն երբ չառնե, մազս քաշեմ տամ,
Ան ալ որ չառնե, ՛հոգիս քաշեմ տամ։

Խոսք` Թլկատենցու
Երաժշտ` Հ Պերպերյանի