Կեսգիշեր

Երազանքս քեզ նման քնքուշ աղջիկ էր,
Նա ուներ խենթ փայլը աչքերի,
Գարնան առավոտվա պես անուշիկ էր
Ու դեմքին՝ գաղտնիքը հայացքի։

Լճակի խորքում վառվում էին աստղերը,
Այնտեղ, ուր վտառներն են ձկների,
Ես այնտեղ մի պահ տեսա նրա պատկերը,
Ով ինձ խենթացրեց կեսգիշերին։

Կեսգիշեր, կեսգիշեր, քո գործած ուռկանը բեր
Լճակի հայելում ջրահարս է հայտնվել,
Կեսգիշեր, կեսգիշեր։

Երազանքս՝ իմ թաքուն երջանկությունն էր,
Որ դու այրեցիր կեսգիշերին,
Լոկ մի ճիչ, իսկ հետո լռություն էր,
Ու ցրվեց վտառը ձկների։

Լճակի խորքում մեռնում էին աստղերը,
Քամին փշրել էր լճի հայելին,
Ես այնտեղ մի պահ տեսա նրա պատկերը,
Տեսա ու կորցրի կեսգիշերին։

Կեսգիշեր, կեսգիշեր, քո գործած ուռկանը բեր
Լճակի հայելում սիրահար է հայտնվել,
Կեսգիշեր, կեսգիշեր։

Ցրվեց մշուշը, հեռացավ և հուշը,
Աստղերն անհետացան լճի խորքում,
Ես այնտեղ մի պահ տեսա նրա պատկերը,
Տեսա ու կորցրի մի գիշերում։

Կեսգիշեր, կեսգիշեր, քո գործած ուռկանը բեր
Լճակի հատակում մեկն ինձ սեր է գուշակել։
Կեսգիշեր, կեսգիշեր։

Խոսք՝ Համազասպ ԱՎԵՏԻՍՅՆԻ
Կատարում՝ Ռուբեն ՀԱԽՎԵՐԴՅԱՆԻ