Ամեն ինչի վրա Համոն զարմանում էր

Ամեն ինչի վրա Համոն զարմանում էր

Ամեն ինչի վրա Համոն զարմանում էր,
Զարմանում էր այնքան,
Որ զարմացած դեմքին լույսը վարդանում էր,
Տեղ չէր տալիս հաճախ զարմանքը իր մտքին`
Հոնքը բարձրանում էր,
Ու զարմանքն աչքի հետ կպչում էր երկնքին:
Զարմանում էր Համոն ողջ աշխարհի վրա
Երկնքի ամպի չափ.
– Ամպը անձրևում է` բայց կողքին մարդ չկա,
Ոնց է լինում հրաշք:

Հասմիկ ԱՋԱՄՅԱՆ
Աղբյուր՝ heqiat.am։

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում