Էլ մի խոսիր

Էլ մի խոսիր

Էլ մի խոսիր, թող աչքերս չթացանան,
Տարիքի հետ հուզական եմ մի քիչ դարձել,
Մեր տաք շնչից սերը հալվեց, փաթիլ էր ձյան,
Եվ մենք նրա ընթացքին չենք դիմադարձել:
Բարձունքներից անկումները ցավոտ են շատ,
Սլացքի մեջ մոխրանում ես ասուպի պես,
Եվ օրերիդ աստղիկները ուլունքաշար
Էլ չեն անցնի հիշողության պարտեզից ներս:
Խաղաղվեցինք և ավարտին կարծես հասանք,
Չարք խափանող սուր փշեր ենք տափաստանում,
Մինչդեռ առաջ աստվածների հետ հավասար,
Մեծ սե՜րն էինք մեր ուսերին առած տանում:

Խաչիկ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում