USD
EUR
RUB
Times
Sport
Գլխավոր
Գրական Բլոգ
Հոգևոր Բլոգ
Մանկական Բլոգ
Մշակույթ
Ֆիլմեր
Բոլոր մարզաձևերը Քաղաքականություն Հասարակություն Տնտեսություն Մշակույթ Ֆիլմեր Մեդիա Տեսանյութեր Լուսանկարներ
Times
Sport

Գրական Բլոգ

Գութաներգ. Ձիգ տու, քաշի․ Կոմիտաս
Հայ ժողովրդական գութաներգ է՝ Կոմիտասի մշակմամբ: Կատարում է Հայաստանի պետական կամերային երգչախումբը: Խմբավար՝ Ռոբերտ Մլքեյան:  Հայաստանում օգտագործվող փայտե հայկական գութանը այլ երկրների փայտե գութանների կողքին ամենակատարյալն է եղել: Ամեն տեսակ հողեր մշակելու համար դրան լծում էին 4-12 զույգ եզ և գոմեշ: Փայտե գութանը լեռնային վայրերում հարատևեց մինչև 1930-ականները: Գործար...
Հովհաննես Թումանյան․ Պանդուխտ եմ քույրիկ
Պանդուխտ եմ, քույրի՛կ, մանուկ օրերից. Գընում եմ դեպի մի անհայտ երկիր՝ Կըտրված կյանքի ամեն կապերից, Մենակ, տարագիր։ Հալածում են ինձ անցած օրերը, Ներկա Ժամերը հանգիստ չեն տալի, Հոգնած են վաղուց իմ թույլ ոտները, Ու սիրտս ավելի։ Բայց գընում եմ ես հալածված նորից, Ամեն վայելքից ու բախտից հեռու, Նույնիսկ հայրենի հողից ու ջրից, Ինչպես եղջերու։ Եվ դու հանդիպած իմ դըԺար ճամփում, Ասում ես...
Կոմիտաս․ Քնարերգություն
ՃԵՐՄԱԿ ՀԵՐ, ԳԱՐՈՒՆ ՍԵՐ Ես ու դու սե՛ր ենք,Մեկ սրտի տե՛ր ենք.Նռան ճյուղերով բոցուն, Սիրո տաղերով արբուն։ Տե՜ս, իմ հեր՝Ճերմակ սեր,Որ պաղել էր շատ ձմեռ,Սրտիդ բաղում դալարեց։ Տե՜ս, քու սեր՝Գարուն էր՝Որ գոցեց իմ խոց ու վեր, Սրտիս խաղում ծավալեց։ ԱՇՈՒՆ ԿՅԱՆՔ Աչքի առաջ, Հառաչ-հառաչ,Խորհրդավոր տերևներ,Բունեն ընկած կեղևներ,Հողի վրա,Դեղին հուսովԿողի վրա։ Լուռ, անտերունչ,Խուլ, անմռո...
Հովհաննես Թումանյան․ Օ՛, լո՛ւռ կաց, ընկե՛ր․․․
Օ՛, լո՛ւռ կաց, ընկե՛ր. այդ ի՞նչ ես երգում.Ինչո՞ւ ես խաղաղ հոգիս փոթորկումՈւրախ օրերի սիրելի երգովԵվ սիրտս վառում անցյալի կրակով...Քո ձայների հետ վաղուց հեռացածՄի ուրիշ պատկեր մտքումս երևաց.Ահա, կենդանի կանգնեց առաջիս,Եվ, ահա, դարձյալ կարոտ ականջիսՀնչում է նորա ձայնը սրտալի,Որպես երբեմն, երբ սիրված էի։Եվ մտքումս ահա լուսավորվեցանՀին ցնորքներս, անցքեր զանազան,Գծերը հոգուս ծանոթ դ...
Աղասի Այվազյան․ Օրհաս
Հայր մեր որ յերկինս ես... Հեռապատկերը չէր երևում... Հինգ շարք տարիներ էին... Սկսեցիր քայլել... Շարքերը դարձան տասը... Վազեցիր... Ավելի արագ... Էլ ավելի թեթևակի... Ոտքերիդ տակ հողը և՜ պինդ էր, և՜ հող չկար... Հեռապատկերը այդպես էլ չէր երևում... Եվ տեսնելու, նկատելու միտում էլ չունեիր, պարզապես չէիր մտածում դրա մասին, այսինքն՝ ընդհանրապես միտք գոյություն չուներ... Ընթաց...
Հովհաննես Թումանյան․ Սովի ժամանակից
Երբ որ Լոռու ձորերից հայ գյուղացին Ալեքսանդրապոլ յուր կնոջ քաղած հոնով աղ առնելու գնա, հացը պակասած ժամանակ յուր շինած թին կամենա տանել Շորագյալ հացի հետ փոխելու, գարի գնելու, պետք է յուր բեռնակիր ձիու հետ անցնի Ջամանլվի հովիտը։ Ջամանլվի ահագին հովիտը կազմում են հանդիպակաց լեռները, որոնց անտառապատ զառիվայրները երկու կողմից իջնելով, ձորի խորության մեջ հանդիպում են սրընթաց կոհակ...
Հենրիկ Էդոյան. Լույսը ձախ կողմից
Շուրջս ոչինչ է, որը դու կարող եսձեռքով շոշափել,ես նրաստվերն եմ, իսկ նա - իմ ստվերը: Մի ձեռք վերևից յուղ էավելացնումիմ հանգչող պատրույգներին:Երկու սուրբ էակներմի կառք են առաջնորդումՄայր Երկրիուղիներով,ուր իշխում են մենությանոգիներն ամենատես: Ես ջուրն եմ ցույց տալիս,ես հողն եմ ցույց տալիս: Ի՞նչ է պետք աստվածներին` բացի իմբառերից,ի՞նչ է պետք հողին` բացի իմ մարմնից: Եսնրանց մեջ եմ...
Արտեմ Հարությունյան. Բանաստեղծություններ
ԵՍ ՀԱՅ ԵՄ, ԱՐՑԱԽԻՑ… Ես Արցախից եմ որովհետև մայրս`Շամիրամ Ռուբենի Զաքարյանը,Հենց նոր Արցախի սեղանին դրեցսիրելի ճաշս` կճեխաշը,և տաք գոլորշին ճյուղավորվելով`դարձավ կորսված հողերի քարտեզ,Հայ եմ, որովհետև տեսնում եմազգիս աղքատացումը,Սեմուշկա ծախող ագռավազգեստ պառավներիհամբարձումը երկինք,արևածաղկի տոպրակի ետևից,և նրանց տխուր վայրէջքը քաղաքական խենթհարվածից ծռված մայթին,կարկատ...
Պերճ Զեյթունցյան. Յուրաքանչյուր տասից մեկը
- Շուտով կգան… - Ծխելու բան ունե՞ս… - Ես վախենում եմ… Ես չեմ ուզում մեռնել… - Լռիր, ոչինչ չի լինի… - Տանը, տանիքում, մի շիշ վիսկի եմ թողել… Եթե չեն նկատել, պատերազմից հետո կխմեմ… - Ես հարցրի ծխելու բան ունե՞ս… - Քաղաքում մի կոշկակար եմ ճանաչում… Պատերազմից հետո կգնամ նրա մոտ, աշակերտ կլինեմ… - Ժամը քան...
Արևը և ծխախոտը
Ես զգում եմ ապրելու անասելի ցանկություն,երբ ամեն առավոտ զարթնում-ընդվզում եմ փարավոնյան քնի դեմ,որսում արևի փամփուշտն առաջին,և հանգուցելով կոշիկիս փոփոխվող կապերը`ժայթքում եմ փողոց: Թաղամասերի գետնախորշերից մեկումառավոտը աշխատանքային շորերն է հագնումև ամենօրյա հարության համարսպասում երկնի հրահանգ-ազդանշանին,և չի լսում, որ…կավատ գիշերվա ցաք ու ցրիվ մայթերինդեռ արձագանքվո...
Աղասի Այվազյան․ Գագաթնաժողով
(Անատոմիա) Էսօր մեր առջև դրված է շատ լուրջ և հրատապ խնդիր, նոր սահ մանադրաթյան ընդունումը այլևս անհրաժեշտություն Է։ եվ հետաձգել այն ո՛չ մենք իրավունք ունենք, ո՛չ էլ մեզ թույլ կտա Գոյարարը։ եվ այսպես՝ սկսենք։ Ո՞վ է խոսելու առաջինը... Ես։ Դո՞ւ ... էլի՞ դու։ Թող խոսի։ Վերջապես մենք պիտի կարգավորենք մեր վիճակը, մեր տեղն ու դերը, որ կարողանանք համաբան կառույց ունենալ և բարելավե...
Հենրիկ Էդոյան․ Լուսնային արքայություն
1.Կեսգիշերին լույսն է փայլում Լյուցիֆերի,լուսնի, որի գորշ աչքերում լճակներ կան -լցված թույնով, այնտեղ նրա լուրթ ափերինբնակվում է մի երաժիշտ հավերժական: Եթե ելնեմ, եթե գնամ կեսգիշերին,եթե գնամ երազերիս բացված հունով,երաժիշտն այդ լույս կսփռի իմ մազերինև իմ ուղին կողողի լուսնի թույնով - զգացմունքի ձայնով, որ ինձ լույս կբերի,բայց նրա մեջ թույնն է շողում Լյուցիֆերի: 2.Դու մի կանչ...
Ավետիք Իսահակյան․ Ռազմակոչ
Գիշեր է մռայլ, ամպամած գիշեր:Հողմեր են փչում, շաչում են հողմերԴավաճան երկրից մեր նենգ թշնամուՄեր նվիրական դաշտերի վրա:Գոռ ալիքներն են լեռնանում ըմբոստՄեր խռովահույզ ծովերի վրա:Է՜յ ազատ Մասիս, երկնասույզ գահեր,Է՜յ երկաթակուռ խրոխտ գագաթներ,Շանթե՞ր եք զոդում, սուրե՞ր եք կռում,Հրեղեն ցասում ընդդեմ թշնամուն: Էյհե՜յ, լսեցեք. Վեհ հայրենիքիԿտրիճ զավակներ, ժողովուրդներ քաջ,Ելե՛ք, զարթն...
Անի Ամսեյան. Ամեն ինչ կանցնի
Հեռու- հեռու հովտի գլխինհուսահատությունից գունատ երկինք…Ինչ նման ենք այսօրես ու դու: *** Երկու ծառեր կարող էին երազել իրար,բայց բարձր էր բարդին կանգնած,և զուր էր բալենու ծաղկումնայդքան գեղեցիկ: *** Չմտածել քո մասին,որ չդողամ ողջ մարմնով,այս գարնան երեկոյին,երբ աշնան շնչով է լցվել սենյակս: *** Ցամաք օվկիանոսումալիքդ է փնտրումմոլորված մակույկս: *** Մենք կարող էինք ...
Վախթանգ Անանյան․ Մանկապարտեզի դաստիարակչուհին
Ես վաղուց չէ, որ վայր եմ դրել տավարածի մահակը։ Ամառանոցային կոկիկ այս քաղաքում ես սարից նոր բերած եղնիկի նման ամեն քայլափոխին դես-դեն եմ նայում խրտնած։ Ինչքա՜ն մարդիկ կան այդ ամառանոցում և ինչ տեսակ հագուստներ ասես, որ չեն հագնում։ Բոլորն անծանոթ, բոլորն անմատչելի։ Եվ ինչ զարմանալի կարգեր ասես, որ չկան, այդտեղ-մարդիկ անտառում փոխանակ թփուտներում վազվզելու՝ կոկիկ ճանապարհներով ե...
Վարդան Հակոբյան․ Ոտնահետքեր՝ չեկած վարկյանների վրա
Գրչացում առաջին Այն, ինչ ես գրել եմ իմ գրքերում,բոլորը գիտեն, բայցոչ բոլորը գիտեն այն,ինչի մասին ես լռել եմ: Դա գիտե իմ գրիչը:Գիտե, որ նյութը սկիզբ է առնում հոգուց,որ մարդ մեղսագործում է, երբբանաստեղծություն է գրում,որ սիրո բացակայությունը խավարի գրոհ է,որ ճամփան՝ ծաղկի, լույսը մութի եզրին են աճում,որ ես բոլորից մեկը չեմ, ես պարզապես ես եմ,որ մարդու գլխավոր նշանը ճանապարհն է,ո...
Քաղաքային ձմեռ
Ես սիրում եմ քեզ, իմ հայրենի քաղաք,սիրում եմ քո հին աշունները շքեղ,ամառները արբշիռ, գարունները կանաչ,բայց ամենից շատ - ես սիրում եմ խեղճքո ձմեռը սև, անձյուն ու ցամաք,քո ձմեռը, որ տե՛ս, դրսում կուչ է եկել -որպես մի շուն ծեծված, մի միամիտ Չալանկ: Որպես մի շուն անտեր, մի մոլորված Չալանկ,որ, չգիտես ինչպես, այս քաղաքն է ընկել -կուչ է եկել դրսում, և դողում է բարակձմեռը խեղճուկրակ:-Ե...
Ավետիք Իսահակյան․ Հավերժական սերը
I Լուսակերտ է ապարանքը Թադմորի,Անապատում, որպես երազ ոսկեհյուս.Յոթն հարյուր սյունի վրա մարմարիՍլանում է աշտարակը երկնասույզ: Շուրջը նազուկ արմավենու պուրակներ,Ուր երգում են հրաշք-հավքեր կարոտով,Շատրվաններն հուրհրում են կրակներ,Ծաղիկները պճնազարդում արծաթով: Գահի վրա երիտասարդ Էլ-ՍամանՄեղմ գրկել է հրաշագեղ բամբիշին.Կրծքի վըրա հյուսքը նրա - ծփծփան,Հանց նունուֆար լույս-աղբյուրի եր...
Սեյրան Ղազարյան «Ատյան Անկախության»
Անկախացանք։ ԱյնուհետևԱնմիջապես աղքատացանք։Անհոգ անցյալն անդարձ անցավ,Աշխատավորն անտերացավ։ Այնուհետև՝ անխիղճ, ագահԱնհատների աթոռարշավ։Այնուհետև՝ աթոռակիրԱրքաների աթոռադավ։ Այնուհետև՝ անտանելիԱրտագաղթը արտասահման։«Անկախ» ազգիս այնքա՜ն, այնքա՜նԱզգատներ անշենացան։ Անշենացան, անտերացան,Աշխարհներում անհետացան։Այնուհետև՝ ազգակործանԱրհավիրքը ազգամիջյան։ Այս ամենին ավել...
Վիլյամ Սարոյան. Ծիծաղող Սեմը
Սրանից 15 տարի առաջ, մեր քաղաքում մի տղա կար, Սեմ անունով: Նրան ծիծաղող Սեմ էին ասում, որովհետև միշտ ծիծաղում էր: Նա մեկն էր այն ծայրահեղ զգայուն տղաներից, որոնք վախենալով աշխարհում ամեն ինչից, փորձում են ծիծաղել ամեն ինչի վրա ու ընկնում ամեն տեսակի անախորժությունների մեջ: Ծիծաղող Սեմը ոչինչ չէր անում, առանց գոնե մասամբ սխալվելու: Մեր քաղաքում շատ տղաներ կային, որոնք մահացան ք...
Հովիկ Չարխչյան․ Բանաստեղծություններ
Գարունը աղջիկ է մի հրաշք.Ծաղկաբույր մի աղջիկ սեթևեթ,Անձրևներ են վարսերը նրա.Արևի շողեր` ջինջ ու խենթ: Աչքերը` աղբյուր նորածին,Աչքերը` արևներ վառվռուն.Հասակը ծաղկած ծիրանի,Հասակը` ջրվեժ է կանչող: Ձայնը` քչքչոց առվակի,Ձայնը` ծիծառի ուրախ կանչ,Ժպիտը` ծաղիկ նորածիլ,Ժպիտը հանդեր է կանաչ: Խենթուկ է աղջիկն այդ հեքիաթ,Զեփյուռ է ծիծաղկոտ ու խաս,Որ ամռան լույսերի մեջ տաքՍուզվում է ու ...
Վարդան Հակոբյան․ Կատուն
Մի կատու կար սովորական,Մեծանում էր խոհանոցում,Նրա համար սուտ էր «չկան»,Ուտում էր միշտ յուղ ու մածուն: Անվերջ քեֆեր ու կերուխում,Օրվա ոգի, օրվա շունչ էր,Բայց էկրան էլ ելնում... տխուր,Ժողովուրդը սոված է, չէ՞... Լաց էր լինում, սուգ էր ասում,Ողբում կյանքը կատուների,Որոնց փորը բան չի տեսնումԵվ անբախտ են, անտուն էլի: Ու այնպես լավ մռռալ գիտեր՝Ուրիշների ցավով տրտում.Թախ...
Համո Սահյան․ Իսկական Մարդը
Մարտնչել բոլորի համար, Խառնուել, ձուլուել բոլորին, Ինչ նոր է աշխարհի վրայ Ընդունել խնդութեամբ խորին, Իր ձեռքով նորոգուող կեանքում Նորոգել իր հոգին անվերջ, Անձնական հոգսը մոռանալ, Մոռանալ եսը մենքի մէջ, Ոչ ջանքը այս կեանքի համար, Եւ ոչ էլ կեանքը խնայել, - Այս բոլորն աշխարհում միայն Իսկական մարդուն է վայել: Բայց անել, ծածանել ազնիւ Դրօշակն իր մեծ հաւատի, Սարսափը հէգնելո...
Աննամակ ծրար․ Պարույր Սևակ
Շրթունքներըս անգիր գիտեն Վայելքների օրենքները,Բայց ես հիմաՇա՜տ եմ նման այն խեղճ մարդուն,Որ ծանրորեն հիվանդանում օրվա մի օրԵվ իմացած երկրորդ լեզուն մոռանում է բոլորովի՜ն... Ու մտքերըս հարթ են հիմա, բայց սրանկյուն՝Ինչպես էժան հուշարձանի քառակուսի պատվանդանը.Իմաստներն են անհետացելՈւ մնում են լոկ բառերը՝Դատարկ ու փուչ պարկերի պես(Թե դեն նետես՝ քիչ ափսոս է,Թե դեռ պահես՝ խանգարում ե...
Ավետիք Իսահակյան․ Մայրիկ
Մայրիկ, հիվանդ եմ, սիրտըս քրքրված.Տես, ո՜րքան խորն են հոգուս վերքերըԱրնոտ ու խոցոտ:Մի՞թե կարող ես վերքերըս բուժել,Որ տիեզերքի հըսկա վերքերի կաթիլներիցն են: Մայրի՛կ, հիվանդ եմ երկընքի ցավով.Տե՛ս, ի՜նչպես դառըն երգում եմ երգերԱնհուն վըշտերի, տանջված մըտքերի.Մի՞թե կարող ես երգերս մարել,Որ տիեզերքի հսկա վերքերիՑավն ու կըսկիծն են... Ա՜խ, թո՛ղ, մայրիկ իմ, վերքերս վառվին,Թո՛ղ ես մըր...
Վախթանգ Անանյան․ ՈՒշացած խոստովանություն
Ես չէի համարձակվում մոտենալ նրան։ Այնքա՜ն բարձր, այնքան անհասանելի էր նա ինձ համար։ Գեղեցիկ գլուխը հպարտորեն բարծր պահած, խոշոր սև աչքերի նայվածքը վերից վար, արհամարհական, միշտ լուրջ ու խստադեմ այն աղջիկը ակնածանք էր ներշնչում մեզ՝ գյուղական պատանիներիս։ Ինձ միշտ թվում էր, որ մի ահագին վիհի մյուս բարձրադիր ափից է նայում նա ինձ, և ես գիտեի, որ այդ վիհը երբեք չի լցվելու։ Նա կրթվա...
Դավիթ Սամվելյան․ Լեռան տակի քարոզ
*** Մինչ դու բանաստեղծում ես, ինչ-որ տեղ ինչ-որ մեկը մահանում է առանց գեղարվեստական հավելումների, մեկ ուրիշը ծնվում է հակագեղարվեստական ճիչերով, ինչ-որ մեկը հնատիպ գեղարվեստական գրքերից մեկի էջերն է ճմռթում, որ մարմնի յոդ քսած հատվածները դրանցով մեկուսացնի, մի անտուն էլ Կանադայի ցուրտ քաղաքներից մեկում կրակի մեջ է նետում Շեքսպիրի սոնետները, Լիբանանի շուկաներից մեկում Պ...
Վարդան Հակոբյան․ Անվերադարձ աչքեր
Աղավնին պատուհանս տարավ թևին: Ֆլորենտինո Արիզանինքն իրեն ծրարներ էր հղում` մաքուր, չգրոտված թղթերով, որոնքայնքան լավ է ընթեռնում Գաբրիել Մարկեսը: Բառերընույնպես հունցվում են կավից: Ինչպես և հարյուր տարվա մենությունը`խոլերայի ժամանակ, թեև դա մի քիչ էլ այդպես չէ:Իսկ իմ հիշողության մեջ դու ավելի դու ես, քան եթե կանգնեսաչքերիս առաջ: Գիշերվա կեսին ոտաբոբիկ վազում էիձեր տուն և ուզում...
Դավիթ Հովհաննես․ Մեզանից հետո ուժեղ ու հաղթանդամ․․․
Մեզանից հետո ուժեղ ու հաղթանդամ ուրիշ տղերք կգան,օրինավոր ընտանիքների սիրուն ու անառակ որդիներ,և ամառային տաք ու պարարտ երեկոներին,մի քանի խեղճ ու միամիտ անցորդ փողոցների անկյուններումհավաքած -կասեն, թե դուք ոչինչ չկարողացաք, եկել ենք, մենք պիտի անենք,-և նոր տողեր գրող գունատ օրիորդների մոլար հայացքները որսալով՝գիշերներն անքուն աշխուժորեն կմտմտան իրենց վաղվա օրը,-և կանցնեն օրեր...
Նանե․ Դու… կանգուն մնա…
Աշխարհը վայրագ խենթության մեջ է,Հողմերի մեջ է ու կործանումի…Հեգ մոլորակն է ամեն անկումից,-Մի կերպ դեռ հենված իր կոնդ առանցքին,-Ճռնչյունով խուլ հազիվ դուրս գալիս:Եվ ժամանակն է,-Վայրկյան իսկ երբեք չհանած հաշվից,Հիմա ռիթմից դուրս, հիմա՝ խառնիխուռն,-Մեկ իր ընթացքը խև վարգի փոխում,Մեկ շփոթելով քայլերն իրարԸնկնում ոտքի տակ …Բան մնացե՞լ է իր սովոր տեղում-Իրարից արդեն տար...
Ամենաընթերցված
Times
Դավիթ Տոնոյանը ԵՄ հատուկ ներկայացուցչի գլխավո... ՀՔԾ-ն ավարտել է ՍԴ նախագահ Հրայր Թովմասյանի և... Մեղավորները նշանակված են ԿԸՀ-ն «Ոչ» քարոզչության կողմ է գրանցել Զելենսկին սպառնացել է Չինաստանից տարհանված ու... Ամերիաբանկ. Աշխատավարձային քարտի նոր` շահավետ... Ոչնչացվել է 54000 ժամկետանց ձու Պայթյուն՝ Դամասկոսում Բա­ցառ­ված չէ, որ Ա­լիևի դի­մաց նս­տած Փա­շի­... Մենք պետք է մեզ համար ընդունելի լուծում գտնեն...
Sport
Վրդովված եմ, որ Բարսայի ներկայիս ղեկավարությո... Իտալիայում գլխավոր մարզիչը հարվածել է իր ֆուտ... Եռացատկորդ Լևոն Աղասյանը արծաթե մեդալ է նվաճե... «Այնպես չէ, որ խորթ թիմ է». Ուրարտուն նոր համ... Բարսելոնան դժվարին հաղթանակ տարավ Խետաֆեի նկա... Ըմբշամարտի ԵԱ․ Արսեն Հարությունյանը հաղթեց Բի... Ըմբշամարտի ԵԱ. Միհրան Ջաբուրյանը դուրս եկավ կ... Soccerex․ Ամենամեծ ֆինանսական ներուժ ունեցող ... Կցանկանայի խաղալ Ռոնալդուի հետ, նրան բոլոր ժա... Զվարթնոցում դիմավորել են ԵԱ-ի չեմպիոն Գևորգ Ղ...
website by Sargssyan