USD
EUR
RUB
Times
Sport
Գլխավոր
Գրական Բլոգ
Հոգևոր Բլոգ
Մանկական Բլոգ
Մշակույթ
Ֆիլմեր
Բոլոր մարզաձևերը Քաղաքականություն Հասարակություն Տնտեսություն Մշակույթ Ֆիլմեր Մեդիա Տեսանյութեր Լուսանկարներ
Times
Sport

Գրական Բլոգ

Պարույր Սևակ․ Հավատարմությունը Սրտի արատ չէ
1Դարե՛ր շարունակ,Դարե՜ր շարունակԲոլոր գույներից կապույտն առավելՀուզել է մարդուն,Միտքը խռովել: Օվկիանին տիրած,Իշխելով ծովին՝Նա աչքը տընկեցԵրկընքին ծավի: Իզուր կարծելով,Որ այլ ճար չունիՎերին ծովերում լողալու համար՝Մարդը միտք արեց կապկել թռչունին: Սակայն...Կապկելուց այդ ե՞րբ է ախար մեծ բան դուրս եկել,Որ դուրս գար հիմա: Չէ՞ որ ծովերում լողալու համարՃայ լինելն անգամ կատակ է հիմար -Պ...
Գեղամ Սարյան․ Փառքի տաճարը
Մեծագործ ճարտարապետ Թորոս Թորոմանjանի hիշատակին Հյուր եղավ ծեր Մամիկոնյան իշխանին Բյուզանդական Կոստանդիանոս կայսրը մեծ, Եւ խնջույքի նստած փարթամ սեղանին՝ Գոռոզ կայսրը հայ իշխանին խոսքն ուղղեց. Տեսա շքեղ ձեր վանքերը ես հայեր, Քանդակազարդ պալատները հոյակերտ, Բայց այնպիսի տաճար չունեք որ մրցեր Սուրբ Սոֆիայի աշխարհալուր փառքի հետ: Եվ մրցակից չի լինելու աշխարհում Անձեռակերտ...
Ռազմիկ Դավոյան․ Իմ ձայնը․․․
Իմ ձայնը՝ անմարմին, անգլուխ, Իմ ձայնը՝ դողդոջուն շրթունքներ.- Ակունքներից ծնվող մառախուղի նման Իմ ձայնը փնտրում է քո մանրիկ ականջները: Եվ մատներս՝ աննյութ ու թափանցիկ, Եվ մատներս՝ տխուր ճառագայթներ, Փնտրում են, որ փակեն քո մանրիկ ականջները, Որ փակեն, Չլսես Զարհուրանքը ձայնիս, Մոռանաս կարոտի արեւոտ առասպելը: Եւ այնժամ քո սրտից, Ինչպես խուլ անձավից, Կլսես աչքերիս մռունչ...
Նելլի Սահակյան․ Ես աղոթք եմ ասում խոտի ստվերին
Աղոթք սնամեջ, ինչպես ցածր երգ մեռյալի ականջինինչպես գունատ մի կին անփույթ մեկնված հսկա վիրահատարանի սեղանինգիշերվանից երեկոներից մերկ խոստովանություններից այն կողմսա իմ անտառն է՝ իմ չոր գիծըոչ ավելին քան սև բիծը հետքը բիբըիմ լայն զարկերակըկանաչ հավատքըսա իմ անտառն է ես քոոսկե ժամացույցների դուստրն եմպատռված օրացույցերիկորած գաղտնագրերի ու հեռագրերիձեռքը կրակին մեկնող ու այրվո...
Վահան Թեքեյան․ Լուսավորչի կանթեղը
Երկնի անթիվ աստղերեն մերն է միայն անիկա' ... Ամեն գիշեր վերը, հո'ն, Արագածի գլխուն վրա Ան կշողա առանձին, այնքան անջատ մյուսներեն, Որ ուրիշ ձեռք մը կարծես զանի վառեց գաղտնորեն: Զանի վառեց ու կախեց հո'ն, մեզ համար, հավիտյան... Ան կանթեղն է՝ լույս առած Լուսավորչեն Հայության, Անկե լցված, անոր ջինջ արտասուքեն՝ յուղի տեղ, Պլպլացող քաղցրությամբ, պլպլալիք միշտ կանթեղ... Այդպես հավտաց ո...
Ավետիք Իսահակյան․ Անպարտելի ոգին
Եփրատից հեռու, անապատում կային մի քանի խղճուկ տաղաւարներ: Հայրենի ողբալի սպանդից մազապուրծ մի քանի տասնեակ Հայեր էին ծուարել, նրանց ներքեւ՝ ծերեր, կանայք ու մանուկներ: Ցնցոտիներով էր ծածկուած նրանց ոսկրացած մերկութիւնը, եւ նրանց հայեացքների մէջ մշտական սարսափն էր սառած, ինչպէս կախաղանի տակից հրաշքով ազատուած մահապարտների աչքերն են լինում: Ժպիտ եւ ուրախութիւն սպաննուած էին նր...
Հրաչյա Թամրազյան․ Բառարմատներ
Բառարմատները - առավել հզոր,Քան մեր պատմության անցքերը ահեղ,Քան մեր կեցության խորքերը խզվող,Որ չեն կարեցել ոչինչ պահպանել- Որ կառչել են խոր բառարմատներից,Որոնց մեջ այնքան ուժ է խտացած–Նման են պայթող այն արևներին,Որ տիեզերքի քուրմերը դարձած` Աշխարհներ էին խոսքից արարում,Խենթանում էին, որ երկներ երկիր…Բայց պատմությունը մնաց անարյունԵվ ապարդյուն են և՛ երկունք, և՛ գիր...
Հովհաննես Երանյան․ Այրված սարեր
Առաջ էլ միշտ նկուղը ջուր էր լցվում, բայց իսկույն դույլերով դուրս էին թափում, որովհետև այնտեղ պահելու բան կար: Պահելու բան լիներ, տանտիրոջ ծերությունը՝ հեչ. թեև ձեռքերի դողն ամեն գործ անհարմար էր դարձնում, բայց դժվար կյանքի երկարատև փորձը դեռևս ուժ էր նշանակում, անգործ չմնալու սովորույթ ու առօրյա: Վերջին մի քանի տարում նկուղն, այնուամենայնիվ, դեպքից դեպք էր մաքրվել, ջուրը մնացել...
Գրիգոր Զոհրապ․ Համակերպություն
Դուն լայն ճամփեդ գընա, ա՛ղվոր,Ես կերթամ մութ արահետես,Երջանիկ այն համոզմամբ, որՍրտով գոնե ինծի հետ ես: Ու անխռով կայքես նըսեմԱչքըս հառած շավղիդ, ո՛վ իմԴալուկ լույսըս, պիտի սպասեմՔեզի որչափ որ ես ապրիմ: Մեկ խնդիրք մը միայն. վերջինԺամուս կուզեմ որ մոտս ըլլաս,Եվ երբ ամենքն ինե փախչին,Դու գեթ անուշ դեմքըդ ցույց տաս: Եվ ամեն փառքի փոխարեն,Միայն պատկերըդ հստակ ու ջինջՀետըս տանիմ ա...
Հովհաննես Թումանյան․ Հաշտություն
Կովկասի ամպած երկինքը պարզեց,Հեռու հարավում շողակի նմանՀսկա Մասիսի գագաթը փայլեց՝Վիթխարի Կազբեկ սարի հանդիման։ «Ողջո՜ւյն, բարեկամ», Մասիսն որոտացԹունդ կայծակների ձայնով ահաբեր,Եվ մեծ Կովկասի լեռները հանկարծԽուլ դղրդացին-«Ողջո՜ւյն քեզ, ընկեր»։ Մենք հին փառքերով ու նոր ցավերովԱզգականներ ենք իրար խորթացած,Մտաբերո՞ւմ ես, որքան ենք սիրովՄիասին կանգնել փոթոր...
Ռուբեն Սևակ․ Գինով գիշեր
Օդին մեջ խունկ կա, օդին մեջ համբույր,Օդին մեջ գգվանք, օդին մեջ գաղջ բույր.Բյո՜ւր, բյուր դիցանույշ կարծես շշնջերՉորսդիս, այս գիշեր օդին մեջ ինչե՜ր…։ Ցայգին մեջ թրթռում մը կա անդադրում,Սիրո պես հըզոր, սիրո պես տրտում,Հազար աստղ կարծես մեկ-երկու պաչերՎերևս, այս գիշեր երկնքին մեջ ինչե՜ր…։ Լիճն արծաթ փրփրով վե՜ր կը սլանա,Ամեն ալյակե մեկ-մեկ սիրենաԻնձ կախարդ հրավեր կա...
Նորայր Գրիգորյան․ Թղթե շորեր
Սահմանադրությունից ինձ շորեր կարեցի, Թղթե շորեր` սև տառերով, Գլխատառերով: Քայլեցի փողոցով. Գարուն էր: Տառերը խունացած Կպան մարմնիս: Իմ ետևից գալիս էին մարդիկ, Կարդում մարմնիս անհասկանալի Արտահայտությունները: - Այսքան դաջվա՞ծք, - զարմացավ մեկը: - Քանի՞ պատժաժամկետ է կրել, - Հարցրեց մյուսը: Ու փախան, հերթով փախան: - Ողջ մի կյանք, - Ասացի ես կույրին, Որն անտեղյակ է...
Վիլյամ Սարոյան. «Ծիրանի ծառը»
Յուլիսիս Մաքոլին շատ վաղ արթնացավ և արևի տակ առաջին ճառագայթների տակ թռչկոտելով գնաց կով ունեցող հարևանի բակի ուղղությամբ։ Բակ հասնելով, Յուլիսիսը տեսավ կովը։ Փոքրիկ տղան կանգնեց և երկար դիտում էր։ Վերջապես կովատերը դուրս եկավ տնակից՝ ձեռքին մի դույլ և մի աթոռակ։ Մարդը մոտեցավ կովին և սկսեց կթել։ Յուլիսիսը ավելի մոտեցավ և կանգնեց մարդու ճիշտ ետևը։ Եվ, որովհետև դեռևս լավ չէր տես...
Սիամանտո․ Թթենին
Ու ինչպիսի՜ անողոք մխիթարութեան մը համար էր որ,Ձեռքերնուս մէջ ձեզմէ հասած քանի մը ծրար ցնցոտիներ,Երկու ընկեր մեռած գիւղէ մը ուրիշ գիւղ մը կը քալէինք…Երբ ճամբուն վրայ պատահեցանք ծեր կնոջ մը կորաքամակ,Որ հացի պարկ մը ուսէն կախ եւ ցուպի մը վրայ յենածԵկաւ մեզի, իր ցաւին հետ, դանդաղութեամբ մը մօտեցաւ։ - Առաւօտէն մինչեւ հիմա մինաւորիկ կը թափառիմ,Այրած տանս մոխիրները փնտռելու&...
Ռազմիկ Դավոյան․ Կեղեւվդ բաց արա
Բաց քո կեղեւը, ծա՛ռ,Առ ինձ կեղեւիդ մեջ... Անցան օրեր մեկ-մեկ,Անցան օրեր զույգ-զույգ,Ճաշակեցինք եւ սեր,Եվ տառապանք, եւ սուգ: Հոգնեցրին ինձ արդենՕրերը լայն ու նեղ,Հոգնեցրին ինձ արդենՄեղավոր ու անմեղ,Հոգնեցրին ինձ արդենՏխրությունն այս ցանցառԵվ կարոտներն այս խեղճ,Դե բա՛ց կեղեւդ, ծա՛ռ,Ա՛ռ ինձ կեղեւիդ մեջ: Ա՛ռ ինձ կեղեւիդ մեջ.-Այս անծաղիկ դարումԵս կձուլվեմ քեզ հետ՝Որպես փոքրիկ գար...
Սիլվա Կապուտիկյան, Թե իմանայիր
Ինչ խռովահույզ ճամփաներով եմ տարել իմ սերը Երբ թվացել է մարել են դարձիդ բոլոր լույսերը Խարխափել եմ ես անհայտության մեջ կեսգիշերային Բայց վար չեմ նետել իմ սրտի բեռը Իմ ամեն քայլին Նոր գայթակղության առու է եղել Շամպայնի նման խշշացող, կանչող Արբեցնող առու Բայց ես թեքել եմ թեքել եմ ճամփաս ու փախել հեռու: Հավաքույթներում ամենից զնգուն ես եմ ծիծաղել Ու երջանկության ծփանք են կարծել ի...
Վահան Տերյան․ Ես կգամ, երբ դու մենակ կմնաս
Ես կգամ, երբ դու մենակ կմնասՏրտում իրիկվա ստվերների տակ,Երբ դու կթաղես տենչերդ խորտակ.Եվ վհատությամբ երբ կհեռանաս... Ես կգամ, որպես մոռացված մի երգ,Հյուսված աղոթքից, սիրուց ու ծաղկից.Քո մեռած սրտում կլինի թախիծ,Ես կկանչեմ քեզ դեպի այլ եզերք։ Ես կգամ, երբ դու կլինես տրտում,Երբ երազներդ հավետ կմեռնեն,Ձեռքդ կբռնեմ, ցավդ կմբռնեմ,Կվառեմ ուրիշ լույսեր քո հոգում...
Պարուր Սևակ «Խենթը»
Ես նայում եմ իմ ձեռքերին,Ա՛յնպես նայում,Որ դիտողը ինձ կարող է խենթ համարել:Նայո՜ւմ-նայո՜ւմ,Շուռ ու մուռ եմ տալիս այնպե՛ս,Քարկըտիկ եմ կարծես խաղում առանց քարի:Ու նրանց հետ խոսում եմ ես(Նաև խոսո՜ւմ)Եվ համարրյա նույն լրջությամբ,Ինչպես Համլետ արքայազնը՝ լերկ գանգի հետ,Որովհետև... այս ձեռքե՜րը,Միայն սրա՛նք,Սրա՜նք պիտի լոկ վկայեն,Թե եղե՞լ ես դու իմ կյանքում,Ունեցե՞լ եմ երբևէ քեզ,Զգաց...
Ստեփան Զորյան․ Պապն ու թոռը
Եփրեմ պապը շա՜տ ծեր էր։ Վաղուց նրա աչքերը չէին տեսնում, ականջները ծանր էին լսում, իսկ գլուխը շարունակ դողում էր հասած արևածաղկի պես։ Դողում էին և նրա սառը, չոր ձեռները. այնպես որ, երբ նա թանով ապուր էր ուտում կամ շորվա, կերակուրը միշտ կաթկթում էր նրա սպիտակ, մի քիչ էլ կանաչած միրուքի վրա։ Բացի դրանից, Եփրեմ պապը չէր կարողանում երկար ման գալ, հեռու տեղ չէր գնում և միայն արև օր...
Հովհաննես Թումանյան․ Գելը
1 Խորն աշունքին Լոռու սարերով անցկենալիս մի գյուղում մութը վրա հասավ։ Հյուր ընկա Անդրիաս քեռու տանը, որ մի հին ու փորձված հովիվ էր։ Սարերում սովորություն կա, որ տեսան մեկի տունը հյուր եկավ՝ հարևանները կհավաքվեն եկվորի գլխին, կհետաքրքրվեն, հարցուփորձ կանեն՝ իմանան ի՛նչ կա, ի՛նչ չկա աշխարհքում։ Եվ ահա հետզհետե գյուղացիք հավաքվեցին Անդրիաս քեռու օթախը։ Տանտերը բուխարին թեժ արավ,...
Գարուշ Հարյանց․ Բալլադ կորստյան
Երկնքից իջավ հերթական մի սուրբ,որ պատժի սրտանց աղոթողին սուտ, քծնախտ ու նախանձ տանել չէր կարող,բայց տեսավ՝ շատ են մոմերը մարող, իր լույսն էլ չկար շրջապատի մեջ,համակ խավար էր շրջանակի մեջ, լոկ լսելի էր խաչհամբույրներիդրամազրկման աղմուկը թերի, որ ծովանում էր քահանայի շուրջ՝կաղապարելով չե հավատ, թե շունչ, մաքուր բան չկար, էլ ոնց անրջեր,մեղքերն անցյալի ինչպես նա ջնջեր, ինչպես...
Սամվել Կոսյան. Բանաստեղծություններ
ԱՆԱՊԱՏ Միայն մի ծառ է կանչում հեռվից,միայն մի ծառ,տարօրինակորեն գորշ ու վտիտ,որ անապատի մերկության հետարձագանքվում է հույսի թրթիռներով:Եվ գնում ես ահա,դեպի ծառն ես գնում,չկա կարուսել,մեքենաների աղմուկ,տագնապը մեռնող բնության:Ջահեր հարկավոր չեն,ծառը ձայն է անապատումու դեպի ծառն ես գնումհիշելով ծաղիկները,որ գիշերը մնացել են հոգուդ կպածև աչքերը, որ կույր ենանվերջ որոնելուց&hellip...
Հրաչյա Թամրազյան. Բանաբան
«Աղոթքի կանգնել - լուսայգից առաջ»…Ու գունատ մի ցոլք ներս է ճառագում:Ընդունիր խոսքի ծնունդն անարատ՝Երկինքը կապտած ու արճճագույն: Գիշերը խոհ է դառել մահացուՈւ անդենական անդորր ու հանգիստ,Ու լույսի մեջ խոր ակոս են բացումՕրերը նրա՝ սև, երկաթագիր: Ու լուսաշերտեր առկայծող, բեկբեկ,Հույսի ծվեններ, աստղերի փշրանք,Կրծքիդ կռացած կենդանակերպեր -Հին հիվանդության նոր ախտ...
Կոստան Զարյան․ Ճամփորդություն
Վերջին զանգը զնգող զանգիՓշրվում է դեղին օդումՀոկտեմբերի։Մեկնո՜ւմ, մեկնո՜ւմ…Վերը դրված պայուսակս երերում է,Գնացքը դանդաղՄագլցում էՄի բլուր աշնանԱպա կտրում այգիների նեղլիկ ճամփան՝Ուր որոճող, անշարժ կանգնած նիհար մի եզՆայում է մեզԵվ իր պոչը խփում մեջքին։Հոկտեմբերը՝ դեղին, տրտում,Լըվացվում է ոլոր եկող գետի ափինՀետո գալիս հանգիստ նստում իմ աչքերում։ Մեկնո՜ւմ, մեկնո՜ւմ&hellip...
Մատթեոս Զարիֆյան-Մարի Պոզապալյան․ «Ծովուն դիմաց»
Հոգիս այսօր մութ-կապո՜ւյտ է ծովուն պես,Եկուր լըռել իր ամայի ափունքին․․․Հոգիս այսօր ե՜րգ ունի ճի՛շտ ծովուն պես,Եկուր լըսել՝ մինչև աչքերըդ թըրջին․․․ Գիշեր է, մե՜ծ լուսնընկայով արծաթե,Բայց լույսն այս ցուրտ, օ՜, չե՛մ կըրնար սիրել ես․Իմ լուսնընկան դո՛ւն ես, ամպե մը ծաթե,Եղիր Աստվա՜ծն իմ երկնընքին տրտմերես․․․ Հոգիս այսօր խենթեցե՜ր է ծովուն պես․․․ Խոսք՝ Մատթեոս Զարիֆյանի Կատարում՝...
Գեղամ Սարյան․ Փառքի տաճարը
Մեծագործ ճարտարապետ Թորոս Թորոմանjանի hիշատակին Հյուր եղավ ծեր Մամիկոնյան իշխանին Բյուզանդական Կոստանդիանոս կայսրը մեծ, Եւ խնջույքի նստած փարթամ սեղանին՝ Գոռոզ կայսրը հայ իշխանին խոսքն ուղղեց. Տեսա շքեղ ձեր վանքերը ես հայեր, Քանդակազարդ պալատները հոյակերտ, Բայց այնպիսի տաճար չունեք որ մրցեր Սուրբ Սոֆիայի աշխարհալուր փառքի հետ: Եվ մրցակից չի լինելու աշխարհում Անձեռակերտ...
Սայաթ-Նովա․ Ինձ սիրեցիր, էշխըն նընգար, խաղի դավթար իմ քիզ ամա
Բնագիր Ինձ սիրեցիր, էշխըն նընգար, խաղի դավթար իմ քիզ ամա.Մի՛ քաղի փըշի ծաղիկըն` վարդ, սուսանբար իմ քիզ ամա.Չիմ թուղնի արեգագումըն` բաղչի սաջար իմ քիզ ամա.Յիս քու մահըն վո՞ւնց կու խընդրիմ` նուղլ ու շաքար իմ քիզ ամա: Է՛լ քու բաղին մըտի՛կ արա, ուրիշ բաղէն վարդ չին տայ քիզ.Աղ ու հացըն մի՛ դէն գըցի, շաբթէնըն մէկ մըտի՛կ տու միզ.Թէգուզ աշխարհըս պըտուտ գաս, չիս տեսնի ինձի պէս ազիզ.Թա...
Հովհաննես Թումանյան․Շունը
Մի երկու խոսք Լավ չեմ հիշում՝ երկրորդ, թե երրորդ դասարանի աշակերտ էի։ Մի ուսումնական ծանոթ ունեինք, օտար մարդ էր, մե-մեն մեր տունն էր գալիս, մերոնց հետ զրույց էր անում։ Էդ ժամանակները մի էսպես դեպք պատահեց։ Մեր հարևան հովիվը մեռավ։ Նա երեք շուն ուներ։ Էս երեք շունը իրենց տիրոջ մեռնելուց մի քանի օր առաջ անդադար ոռնում էին էնքան ողբալի ու չարագուշակ, որ ահ ու սարսափ էին գցել ամ...
Հովհաննես Գրիգորյան․ Սիրտ
Հին բառերի մեջ ամենաշատը դու կարող էիր խաբվել,Դու, թեև այնպեսԽնամքով ու հոգատար թաքնված էիր մարմնիԱմենախորքում, ամուր ու ճկուն ոսկորներով ցանկապատված:Դու, ամենանուրբն ու զգայունը ու նաևԱնհրաժեշտն ու խաբվածը բոլորից:Դու ցանկացել ես տեսնել,և աչքերը փակել են աչքերդ,դու ցանկացել ես գրկել,և ձեռքերը բռնել են ձեռքերդ,իսկ ձեռքերը կախվել են խաչված` դատապարտվածստրուկների նման` հին Հռոմի ...
Վարդան Հակոբյան․ Անվերադարձ աչքեր
Աղավնին պատուհանս տարավ թևին: Ֆլորենտինո Արիզանինքն իրեն ծրարներ էր հղում` մաքուր, չգրոտված թղթերով, որոնքայնքան լավ է ընթեռնում Գաբրիել Մարկեսը: Բառերընույնպես հունցվում են կավից: Ինչպես և հարյուր տարվա մենությունը`խոլերայի ժամանակ, թեև դա մի քիչ էլ այդպես չէ:Իսկ իմ հիշողության մեջ դու ավելի դու ես, քան եթե կանգնեսաչքերիս առաջ: Գիշերվա կեսին ոտաբոբիկ վազում էիձեր տուն և ուզում...
Ամենաընթերցված
Times
Ցանկացած սահմանափակում մարդու իրավունքների պա... «Ռեդ Վինգս» ավիաընկերությունը ապրիլի 6-ին կիր... Ինչպես են Թուրքիայում կորոնավիրուսով վարակված... Միսաք Լազարյանին Ռուսաստանի իրավապահներին հան... Հայաստանի Էկոնոմիկայի նախարարին մսի փոխարեն ա... Միջազգային ավիացիոն կազմակերպությունը լիցենզի... Պարետի որոշմամբ որոշ սուպերմարկետների գործուն... Համաճարակի նման մասշտաբների, այսչափ վարակվածն... Պարետի կողմից սահմանվել են արգելքներ Դեսպանությունը մշտական կապի մեջ է Իսրայելում ...
Sport
Լիոնել Մեսսիի ինքնաթիռն արտակարգ վայէջք է կատ... Լա լիգան ներկայացրել է 2013/14 մրցաշրջանի լավ... ՌՖՄ. Ռուսասատանի հավաքականի մարզահագուստները ... Կանտեն չի ցանկանում լքել Չելսին Grand Chess Tour-ի բոլոր մրցաշարերը չեղարկվել... Ֆուտբոլիստները 15 օրում կվերականգնեն իրենց մա... Կրիշիտո. Այս մղձավանջը շուտով կավարտվի Հայտնի է Ռեյեսի մահվանը հանգեցրած ավտովթարի պ... Մանչեսթեր Յունայթեդը 50 միլիոն եվրո կառաջարկի... Ումտիտին ցանկանում է տեղափոխվել լոնդոնյան թիմ...
website by Sargssyan