USD
EUR
RUB
Times
Sport
Գլխավոր
Գրական Բլոգ
Հոգևոր Բլոգ
Մանկական Բլոգ
Մշակույթ
Ֆիլմեր
Բոլոր մարզաձևերը Քաղաքականություն Հասարակություն Տնտեսություն Մշակույթ Ֆիլմեր Մեդիա Տեսանյութեր Լուսանկարներ
Times
Sport

Գրական Բլոգ

Զապել Եսայան․ Հոգիս աքսորեալ
Այսօր վերադարձայ Կ. Պօլիս։ Գարուն է եւ Ապրիլի գիշերը իր տենդագին եւ բուրումնաւէտ մթնոլորտով ինձ կը յուզէ քաղցրը խռովքով։ Պաղլար պաշիի իմ՝ հօրենական տան մէջ որ ամայացած է գրեթէ, մինակս կեցած բաց պատուհանին առաջ, երկար ժամանակէ ի վեր կը մտածեմ։ Մտածել չէ ասիկա անշուշտ եւ ոչ ալ երազել. այլ հոգիս բացած անկայուն եւ անսահմանելի յուզմունքի մը՝ յամրաբար կը տոգորուիմ բնութեան գեղեցկութի...
Վահագն Դավթյան․ Քեզ
Չէիր եկել դու դեռ, դեռ ինձ համար կյանքում Դու չկայիր անգամ, միակ իմ սեր, Բայց իմ պատանության թախծոտ երազանքում Ես քո պատկերն էի լույսից հյուսել: ՈՒ դու եկար հանկարծ, եկար անակնկալ, Եկար որպես գարնան շունչը մաքուր, Հպարտորեն եկար ու քնքշորեն եկար, Եկար որպես մուսա ու որպես քույր: Մոլորվել էր գիշերն աչքերիդ մեջ խորին, Դողում էր քո կրծքին ծանր մի ծամ, Դու նրբիրան էիր, որ...
Ավետիք Իսահակյան․ «Ցաված սիրտս երգեր հյուսեց»
Ցաված սիրտըս երգեր հյուսեց, Երգեց անուշ ու տխուր, Վիշտըս հալվեց, արցունք հոսեց, Վճիտ, ինչպես ջինջ աղբյուր:Հավքերի պես երգերս թռան, Հովերի հետ գնացին, Արցունքներըս ցողեր դառան, Վարդի ծոցում շողացին: Անցան օրեր - եկավ մահը, Սառ հողի տակ քուն մտա. Իմ արցունքով շաղաղ վարդը Շվաք ձգեց իմ վրա: Հովերն եկան, շիրմիս վրա Տխուր երգեր երգեցին, - Ա՜խ, իմ անուշ, իմ վաղուցվա Հյուսաց երգ...
Եղիշե Չարենց․ Երկիր Նաիրի՝ Մասն առաջին
Քաղաքը և բնակիչները Այստեղ նաիրյանն է նազում... ՎԱՀԱՆ Տերյան Նաիրյան այդ հնամյա քաղաքն ամեն ինչով նման էր նաիրյան բոլոր հին ու նոր քաղաքներին.- փոքր էր, ոչ բազմամարդ, խարխուլ ու փոշոտ. ժամանակակից լեզվով այդպիսի քաղաքներին ասում են -գավառական հետամնաց քաղաք: Ե՞րբ է շինված նաիրյան այդ հին քաղաքը -աստված ինքը գիտե. բայց ասում են, որ այդ քաղաքը հիմնողները եղել են հին նաիրցիներ....
Հովհաննես Թումանյան․ Վերջին խոսք
Հեռո՛ւ, ո՛վ սուրբ խաղաղություն,Մենք քեզ համար չունենք անկյունՄեր հալածված հայրենիքումԵվ մեր ցաված սրտի խորքում։ Գնա դեպի այն լեռները,Ուր որ հովիվն ու գառներըԱպահով են պատառողից,Մենք ազատ չենք ահ ու դողից։ Գնա՛, հանգիր այն դաշտերում,Ուր որ իրար էլ չեն տիրումԵղբայր-մարդիկ, և հերկելովՔեզ օրհնում են սուրբ երգերով։ Գնա դեպի երանավետԱյն վայրերը, ուր կյանքի հետԽաղ չեն անում զվարճու...
Հենրիկ Էդոյան․ Լույսը ձախ կողմից
Շուրջս ոչինչ է, որը դու կարող եսձեռքով շոշափել,ես նրաստվերն եմ, իսկ նա - իմ ստվերը: Մի ձեռք վերևից յուղ էավելացնումիմ հանգչող պատրույգներին:Երկու սուրբ էակներմի կառք են առաջնորդումՄայր Երկրիուղիներով,ուր իշխում են մենությանոգիներն ամենատես: Ես ջուրն եմ ցույց տալիս,ես հողն եմ ցույց տալիս: Ի՞նչ է պետք աստվածներին` բացի իմբառերից,ի՞նչ է պետք հողին` բացի իմ մարմնից: Եսնրանց մեջ եմ...
Թադևոս Տոնոյան․ Դամբանաճառ
Նորից նույն ուղտն է դռանըս չոքել՝Մեռածներիս մեջ փնտրել ողջերին,Ձեր պառկած տեղը, պարոնա՛յք, չո՛ր էր,Ձմեռըս էլի տուրք էր որջերին: Ձմեռն անցավ, բայց… չի՜ դիմանում էլՈղնացողունըս էս հին որդերին,Անիմաստության փոշի է դրելԼինելությանըս ծաղկաթերթերին: Ի՜նչ խոսք, պարոնա՛յք, ես մեռած չեմ սոսկ,Այլ դեռ մեռնու՜մ եմ՝ սուս ու հազալով.Ապրում եմ, էլի՜… լի՛քը ցավ ու հոգս,Ականջըս ...
Լույսին
Իմ սիրելիք, երբ կըմեռնեմ, Շիրմիս տընկեք լացող ուռի, Նըրա դալուկն ես կըսիրեմ, Ու սաղարթը թախիծով լի։Նրա շուքը թեթև կըգա Իմ հանգստյան հողի վըրա։Մի երեկո մենակ էինք։ Նստած էի իր կողքին։Նա, գլուխը թեքած դեպ ինձ ու անձնատուր ցընորքին,Սահեցնում էր դաշնամուրին թաթը ճերմակ, ձյունի պես.Թևի փափուկ հարված էր էն, հովի շըշուկ էր, ասես,Որ վախում է՝ չըզարթեցնի անուշ քընած հավքերին,Ու անցնում ...
Վահան Թեքեյան․ Վերջին մրմունջք
Յիշատակներ գունդագունդ կը խուԺեն վրաս այս գիշեր... Ինչ որ եղաւ ու չեղաւ կ'անցնի մտքիս առջեւէն՝ Արեւահատ, սովահար տղոց նման լուսեղէն, Որոնց ես մահը տեսայ ու կը լսեմ ճիչը դեռ...։ Իմ ամբողջ կեանքս այս գիշեր. իր յոյսերով, յուշերով՝ Իր վարդերուն յոյսերով, իր յուշերով փուշերուն, Կը գրաւէ սիրտս անսէր, կ'ողողէ աչքս անքուն, Մինչեւ կոկորդս ան կ'ելլէ իբրեւ աղի, լեղի ծով...։ Ա՜հ, լաւագոյ...
Վիլյամ Սարոյան․ Դաշնամուր
- Ամեն անգամ, երբ դաշնամուր եմ տեսնում, հուզվում եմ, - ասաց Բենը։ - Իսկապե՞ս հուզվում ես։ Ինչո՞ւ, - հարցրեց Էմման։ - Չգիտեմ, - ասաց Բենը։ - Եթե չես առարկում, մտնենք այս խանութը և անկյունի փոքրիկ դաշնամուրը փորձենք, լա՞վ։ - Նվագել գիտե՞ս, - հարցրեց Էմման։ - Դժվար թե նվագել անվանես այն, ինչ ես եմ անում։ - Իսկ դու ի՞նչ ես անում։ - Կտեսնե՛ս, - ասաց Բենը։ Նրանք մտան խանութ, մ...
Եղիշե Չարենց. Երկիր Նաիրի (Առաջաբան)
Վաղո՜ւց, վաղո՜ւց մտորում է իմ մեջ մի անհուն ցանկություն: Վաղո՜ւց ելք է փնտրում կուտակված մի կարոտ: Մթի մեջ, գիշերի կեսին, կամ ցերեկը, երբ ես զբաղված եմ լինում առօրյա հոգսերով, կամ անգամ երբ ես տարված եմ լինում գինու կամ կնոջ հմայիչ հաճույքով,-ներսը, սրտիս խորքում, գողի պես զգույշ, կամացուկ շարժվում է նա: Ինչպես վաղուց տրված մի խոստում, կամ ինչպես ժամանակին չվճարած պարտամուրհակ...
Վահան Թոթովենց․ Մտածումի շիթեր
* * *Երբ մարդ չկրնար աշխատել՝ կա՛մ կը լռե կա՛մ կուլա։ Լռությունը Անհունին կրկներևույթն է տիեզերքին վրա։ Մարդ ընդհանրապես կուլա, որովհետև ամեն մարդ չկրնար Անհունության շարունակությունն ըլլալ։ Լույսի շարունակությունը, պատկերներու հաճախանքը, կյանքի խավարակուռ անկյունները թափանցելու Ուժը՝ դեպի գերեզման ստույգ վազք մը կը նշանակե։ Ընդհանրապես բանաստեղծները շուտ կը մեռնին, որովհետև շ...
Պարույր Սևակ․ Անհաշտ մտերմություն
Ուշ գիշեր է: Գյուղի վրա արդեն քնածՏարածվել է հանդարտություն մի անձկալի:Միայն կալսիչն է աղմըկում, այն մեքենան,Որի ձայնը անպակաս է ամռան կալից: Կարոն, նստած սեղանի դեմ,Ինքնահոսով (թանկ նվերը քեռի Յանի`Սլովակյան նախկին խառատ-պարտիզանի,Որ Կարոյին է ընծայել:Երբ Սոֆիա են մերոնց մտել),Նա նամակ է գրում հիմաԻր ընկերոջը` Սերգեյին: Մի պահ տրվում է մտքերին……Անց կենալով կռվի...
Նելլի Սահակյան․ Բանաստեղծություններ
Հաջողություն Պահ`ասացի ես,և փշրվեցիերևանի բոլոր ճամփեքին,ու գլորվեցիերկրագնդի ամեն մի աստճանից,ու նետվեցիաշխարհի բոլոր կամուրջներից… ցախավելներով դեղին մարդիկ եկանու բեկորներս հավաքելու փոխարենհրեցին գորշու անտաշմեքենաների տակ պահ`ասացի`սեփական հիվանդությունսմեկ այլ հիվանդությամբ բուժելու համարու խեղդվեցի աշխարհի բոլոր շշերի մեջու նետվեցի աշխարհի բոլոր կամուրջներից հ...
Միքայել Նալբանդյան․ Վազող ջրին
Իստակ ջուր վազուկ, արդյոք ի՞նչ կլիներ, Որ քո ալիքներ տաներ իմ ցավեր, Կամ ի՞նչ կլիներ, թե իմ վիշտ ու լաց Ինչպես ծուխ օդում ցրվեին հանկարծ։ Կամ ինչո՞ւ համար ուրախությունը Թռչում է շուտով, մընում է ցավը․ Թող քո ալիքներ ցնդեն իմ վշտեր, Լվանան սիրտս թո՛ղ քո մասնիկներ։ Սիրտս խոցված է զանազան կողմից, Արյուն ու շարավ կթափի երակից․Լվա՛, մաքուր ջուր, սրբե՛ ինչպես հուր, Թո՛ղ փայլի սիրտս...
Հովհաննես Թումանյան․ Երկու հոգի
Իր տաղանդավոր պաշտպան Գրուզենբերգին Մարդիկ կյանքում իրար համարԱմեն մի տեղ ու ամեն օր՝Որը ուժեղ, որը տըկար՝Կամ պաշտպան են կամ պրոկուրոր։ Մինը գիտի լոկ չար վայրկյանԵվ չարագործ ու թըշնամի,Մյուսը հոգին հավերժականՈւ պատճառը դժբախտ ժամի։ Մինն իր առջև տեսնում է ցածՄի հանցավոր խավար ու կույր,Մյուսը՝ իր պես մի արարած,-Ծընող, որդի, եղբայր կամ քույր... Մինը մարդու օրենքն ունի,Որ միշտ ...
Սիլվա Կապուտիկյան․ Երգ մեր քարերի մասին
Սև են եղել ու մութ մեր շենքերը դարեր: Մեր վանքերը խոհուն, տաճարները համակ, Օ՜, սևագո՜ւյն քարեր, օ՜ սևավո՜ր քարեր. Սուգերով լի քարեր ու սևաքանդակ: Ավերների միջին, արյունների միջին, Երբ կերտել ենք համառ ու փնտրել ձեզ, Դուք եք եղել թարգման մեր սևակնած սրտին. Դուք եք եղել հարմար բախտին մեր սև: Օ, խաչքարեր տխուր՝ շիրիմներին քաշված Դուք ծնկաչոք հայի աղոթքներից մաշված, Դուք մումերի մր...
Ռուբեն Որբերյան․ Գյուղիս ճամբան
Կյանքի նավակն հետք չի թողուց իր ետին,Մոռացումը առա՛վւ ինձմեէ ամեն բան,Հին երազներս ամպերու պես կ'անհետին,Հիշատակն ալ կ'անցնի երգի մը նման։ * * * Հոգիս սակայն կը հիշե՛ քեզ,Դուն ծաղկավետ գյուղիս ճամբան,Ուր քալեինք գառնուկս ու ես,Դեպի պուրակն ու բուրաստան,Անմեղության երազին պես։ Ու քովիկեդ դողդողագինՍահեր աղվոր վճիտ առունՄերթ կամուրջին ու մերթ մարգինՏակ պահվելով կ'երթար հեռուն,...
Հրաչյա Թամրազյան․ Գալարափողեր
Ես հաշտ եմ արդեն իմ օրերի հետ,Ու անցնող օրն իմ՝ հայացք է մի ջերմ.-Լուսեղեն մի հոսք, լինելության գետԿյանքի ու մահվան ափերի միջև, Թեթև սահանքներ, խաղաղ անցումներ-Օրերի խորքից բարձրացող խուլ ցավ-Իրականության այս խլյակն անձուկՀետքն է մի ահեղ ալեբախության, Որ ես հանձնում եմ հորձանքին խաղաղ,Այդ տարերքի մեջ թող լողա հոգին,Ու երգի նման մի խուլ աղաղակ,Որ ինձ է կանչում օրերի խորքից, Մ...
Վարդան Հակոբյան․ Ծանրացող իրիկուն
Իմ ապրած ժամանակի մեջ կան վայրկյաններ, որ, փաստորեն,ինձ շրջանցել են: Եվ երբ ես նայում եմ քեզ, չգիտեմ, թեուր եմ նայում: Ամեն ինչ երևում է վերջում, բացի վերջից:Ծառ,արի ինձ վառեմ, դումի քիչ տաքացիր:Ընդդիմադիր գծերի հայր Խոան Միրոյի տիեզերական քմծիծաղըկախվել է երկնքի քիվերից` որպես կրակի ստվեր: Եվ զանգն ինձհնչեցնում է: Մութը ձորերում խիտ է, սարի վրա`լույսից մի թեթև վախեցած:Մոմ,ինձ ...
Զապել Եսայան․ «Անի քաղաք նստեր կուլայ…»
Դարձեալ հիւանդ պառկած եմ բազմոցի անկիւնը։ Վզիս գեղձերը բորբոքած են եւ թարախոտած ուռուցք մը կը հարկադրէ ինձ գլուխս հակած պահել մէկ ուսիս վրայ։ Ցաւի կոտտուկներ եւ բելլադոնի խիւսի հոտը… Կարծես երբեք պիտի չազատիմ այդ ցաւերէն եւ այդ զզուելի հոտէն։ Ձիւն ձմեռ է։ Անկիւնի պատուհանէն կը դիտեմ փողոցը, որ կը բարձրանայ դէպի Սելիմիէ։ Ցանցառ անցորդներ, վերարկուի օձիքը բարձրացուցած, ֆ...
Ռուբեն Որբերյան․Հայրենիքի խնձորներ
Ինծի ինչո՞ւ ղրկեցիր:- Կովկասեն նոր հասեր էին, ըսիր դուն:- Խորհրդային ու քաղցրահամ Հույսին պես,Հալող, կարմիր ու սպիտակ այտին պես,Խնձորներդ՝ երազահյուծ կույսին պես,Բանաստեղծին սրտին համար տրոփունԱրշալույս մը բերին անհուն ու անծիր... Ինծի ինչո՞ւ ղրկեցիր:Մարմինս անշարժ, այլ հոգիով խորասույզ,Անցյալին ծոց կ'ապրեմ մշուշը Մուշի,Կը թափառեմ Արաբկիրի և ԱկնիԱմայքներում, կամ բարձունքը Բյու...
Արմեն Սարգսյան․ «Տիկնիկավարը»
* * * Երազանքը հեռու մի տեղ է,ուր փողոցներում գեղանկարներ են վաճառումու հերթ կանգնում Սանտա Մարիա դել Ֆիորեի համար,ուր գրականությունը կախված է քաղաքի պատերիցև շրջանաձև պտտվում է կարուսելի ձիերին թամբած… * * * Թույլ տվեք ինձ վերջին վանկը արտաբերել խաղաղ.այն իսկապես խանգարում է ինձ:Բառերը սպասվածի սկիզբն են:Պասիվ մտքերը ազատագրում են հրապարակները:Տառերն անկախ են տողերի ...
Վահագն Դավթյան. Մայրաքաղաքը
1950 թվականին Հայաստանի մայրաքաղաք Երևանի մոտ, Արինբերդ կոչվող բլուրի վրա, հայտնաբերվեց լավ պահպանված մի սեպագիր արձանագրություն։ Մասնագետները վերծանեցին այդ արձանագրությունը, որ դարերի խորքից այսպես էր բարբառում.«Խալդյան մեծությամբ Արգիշտի Մինուայան այս հոյակապ բերդը կառուցեց։ Դրեցի Էրեբունի անունը Բիայնա երկրների փառքի, թշնամի քաղաքների ստորացման համար։ Արգիշտին ասում ...
Սոհրաբ Սեփեհրի․ Ո՛չ դու կմնաս․․․
Ո՛չ դու կմնաս,ոչ էլ տխրությունդ,ոչ էլ բնակիչները այս ավանի.գետեզերքի անհանգիստ պղպջակն ուվայելքի անցած կարճ պահերը վկա,այս թախիծն էլ երկար չի տևիայնպես, որ նրանից միայն մի հուշ կմնա: Պահերը մերկ են,քեզ տրված այս ակնթարթին վշտի զգեստ մի հագցրու բնավ. Այդ դու չես հայելուն՝հայելին է քեզ ակնապիշ նայում.եթե դու խնդաս, նա էլ քեզ է խնդալու,և երբ փղձկաս,ա՜խ, թե ինչեր չի անի այս աշխար...
Նելլի Սահակյան․ Մամոնտի անձավ
Ես ամերիկացի ցնդած հնէաբան եմ: Գոտկատեղիս` վրձիններ, ուսիս` բահ, ուսապարկիս մեջ` գրքեր, հագիս` վառ գազարագույն կոմբինեզոն, ես ամեն անգամ Անձավ եմ գնում` Նրա մոտ, երբ անսահման դատարկություն եմ զգում, բայց… բայց ամեն անգամ այնտեղ հասնելուն պես դեն եմ նետում բահ ու բրիչս, պատառոտում քարտեզն ու խոթում քարերի արանքը, ձեռքերս փռում եմ խոնավ քարերին ու, նստելով վրան, ճոճվում: Մ...
Հովհաննես Երանյան. Խարխափումներ
Մայրս չգիտեր, որ կոտրվել են երկու ոտքերս: Չէին ասել, որ ամեն ոտքիցս տասնութ կիլոգրամ կշռաքար կախված ամենաքիչը կես տարի անշարժ պառկելու եմ հիվանդանոցի մահճակալին գամված: Չէին ասել, որովհետև իրենք էլ չգիտեին: Սկզբում բժիշկներն ինձ ասացին, թե կքայլեմ ամենաուշը երկու ամսից: Երևի ճիշտ արեցին, որ խաբեցին, թե չէ ինձ սափրող վարսավիրի հարցին` ո՞նց եմ դիմանում միաժամանակ շոգին ու ցավին, ...
Նաիրի Զարյան․ Տիկին տխրություն
Իմ հյուրն ես այս գիշեր,Տիկին տխրություն,Այսօր դու ինձ հշելՈւ եկել ես տուն: Նստել ես իմ դիմաց՝Դեմքիդ մաշված քող,Նայում ես անիմաստՈւ պաղ հայացքով: Դե մի՛ նայիր դժգոհ,Տիկին տխրություն,Ես հասկանում եմ քոՀնավանդ լեզուն: Կա՛ց, մինչև ես կիսատԵրգերս ավարտեմ,Ճանապարհիս բուսածԽութերը հարթեմ: Այն ժամանակ արի՝Ոչ թե ցերեկով,Այլ մի աշնանայինԽաղաղ երեկո: Մենք կստենք դեղնածՄասրենու ներքո,...
Պարույր Սևակ․ Հավատարմությունը Սրտի արատ չէ
1Դարե՛ր շարունակ,Դարե՜ր շարունակԲոլոր գույներից կապույտն առավելՀուզել է մարդուն,Միտքը խռովել: Օվկիանին տիրած,Իշխելով ծովին՝Նա աչքը տընկեցԵրկընքին ծավի: Իզուր կարծելով,Որ այլ ճար չունիՎերին ծովերում լողալու համար՝Մարդը միտք արեց կապկել թռչունին: Սակայն...Կապկելուց այդ ե՞րբ է ախար մեծ բան դուրս եկել,Որ դուրս գար հիմա: Չէ՞ որ ծովերում լողալու համարՃայ լինելն անգամ կատակ է հիմար -Պ...
Գեղամ Սարյան․ Փառքի տաճարը
Մեծագործ ճարտարապետ Թորոս Թորոմանjանի hիշատակին Հյուր եղավ ծեր Մամիկոնյան իշխանին Բյուզանդական Կոստանդիանոս կայսրը մեծ, Եւ խնջույքի նստած փարթամ սեղանին՝ Գոռոզ կայսրը հայ իշխանին խոսքն ուղղեց. Տեսա շքեղ ձեր վանքերը ես հայեր, Քանդակազարդ պալատները հոյակերտ, Բայց այնպիսի տաճար չունեք որ մրցեր Սուրբ Սոֆիայի աշխարհալուր փառքի հետ: Եվ մրցակից չի լինելու աշխարհում Անձեռակերտ...
Ամենաընթերցված
Times
«Համբերություն բոլորիս». Սերժ Սարգսյանի գրասե... Վայոց Ձորի մարզպետը արդեն պետք է հրաժարականի ... Ատելությամբ արժեք չես կարող ստեղծել... Մանրամասներ վիրավորված ժամկետային զինծառայողի... Իհարկե հասկանում եմ, թե երկրի ներսում նա ինչ ... Փաշինյանի հայտարարությունը Հայ Եկեղեցու սպասա... Սերժ Սարգսյանը և Միքայել Մինասյանը որևէ քրեակ... Գիտաժողով` նվիրված Գարեգին Ա Ամենայն Հայոց Կա... Փոխգնդապետ Արա Մխիթարյանը կոմայի մեջ է ԱՄՆ նախագահ Ջոն Քենեդին ծնկի եկավ և համբուրեց...
Sport
Հակոբ Մկրտչյանը՝ աշխարհի չեմպիոն Հայաստանի ֆուտբոլի կանանց Մ-19 հավաքականը մար... Արոնյան-Լագրավ առաջին պարտիան ավարտվեց ոչ-ոքի... Հայտնի են «Արարատ-Արմենիա»-«Ալաշկերտ» հանդիպմ... Ազատ ոճի ըմբշամարտի Հայաստանի հավաքականը ԱԱ-ի... Ռոբերտո Կառլոս. Ռոնալդուն, Մեսսին, Նեյմարը և ... Գատուզոն կարող է գլխավորել «Լացիոն» Գանձասար-Կապանի ֆուտբոլիստներն այսօր տոնական ... Ծանրամարտի ԱԱ․ Իզաբելլա Յայլյանը 6-րդն է «Արսենալ»-ը շնորհավորել է Մխիթարյանին՝ Անկախո...
website by Sargssyan