USD
EUR
RUB
Times
Sport
Գլխավոր
Գրական Բլոգ
Հոգևոր Բլոգ
Մանկական Բլոգ
Մշակույթ
Ֆիլմեր
Բոլոր մարզաձևերը Քաղաքականություն Հասարակություն Տնտեսություն Մշակույթ Ֆիլմեր Մեդիա Տեսանյութեր Լուսանկարներ
Times
Sport

Գրական Բլոգ

Արա Հուսիկ․ Անընտրանք
Իմ սերն ես վերջին անգամ՝առանց խուճապ ու համբերատար.քեզ սիրում եմ ամբողջական, անհատակ՝կանխիկ սրտով,նեղ օրերիս պահուստ ու խնայողությամբ,և էլի մի կյանք` ապառիկ։ Ինձ մատնում եմ քո հմայքին`բուռն, ինքնակեզ, անմնացորդ,ու պահերին խաղ ու վաղանց`մինչև իսկ մանրը, չնչին մի թել ինձ պահելու։Ձեռնբաց, ինձ շաղ եմ տալիս ինքնամոռաց,անկետ, անգիծ, ազատարած.մի՛շտ եմ ու անընդհատ քո քմայքին՝թեկուզ մի...
Պարույր Սևակ․ Խոսք վշտի և հավատքի
Վիշտը կծիկ է դարձել մեր մարդկային կոկորդում,Արտասուքն է ծովացել, բայց աչքերից չի հորդում,Եվ թախիծին անսովոր մեր դեմքերից, աչքերից,Միշտ վեր պարզված, բոցի պես ջերմացընող ու գերիչԴրոշներից մեր այսօր տխրություն է ցած կաթում...Այսօր թաղում են նրան... Այսօր ամբողջ հինգ րոպեՄեր սրտերը խոր ցավից կդադարեն տրոփել:Կդադարեն հինգ րոպե, որ այնուհետ առանձինԶորեղությամբ տրոփեն հանուն նրա սուրբ...
Համո Սահյան․ Աշխարհի ցավը քո մեջ…
Աշխարհի ցավը քո մեջ,Շրթիդ անունն աշխարհի,Աշխարհ եկար, երբ արդենՓախել էր քունն աշխարհի,Փոխվել էին խորք ու ձև,Փոխվել էր հունն աշխարհի,Եվ քո ոչ մի հարցումինՆա չտվեց պատասխան,Տուն չտվեց քո տան մեջ,Չքանդվի տունն աշխարհի։Դեռ շնչում ես, ու դարձյալԱմեն, ամեն ակնթարթԱրձագանքում է քո մեջԱմեն մի կանչն աշխարհի։Բայց ինքը քեզ չի լսում,Սիրտ իմ, հույս էլ չունենաս,Ինչքան կուզես հառաչիր,Ինչքան կ...
Արփի Ոսկանյան․ Բանաստեղծություններ
Օրերը սկսվում ու ավարտվում են Ներիր, իմ արքայազն,Որ էդ լակոտից հետո լենքիս տվեցիՈւ նման չեմ էն աղջկան,Որին սիրում էինք ես և դու:Ներիր, որ ֆենած չեն մազերս,Ու աչքերիս մեջ հանգած ատրուշանըՄխում է ծուխ անելով… Ներիր, որ հազվադեպ եմ շոյում գլուխդԵվ հաճախակի՝ կեղտոտ ամանները ջրի տակ,Որ սեր անելը հոգս է դարձել՝Կենցաղային այլ հոգսերի շարքում…Ներիր, որ երազանքներիս տեղը...
Ռուբեն Որբերյան․ Կարոտագին այց
Լուսնկային շողերուն տակ,Եթերաճեմ ու սլացիկ,Երնեկ անոնց, որոնց հոգիքԶիրենք հիշող ունին հրեշտակ: Երանի քեզ, Յանկի պուետ, որ հոգիդԲաց դուռ մ'ուներ ու կիսափակ պատուհան,Սենյակդ օջախ մը, քովն աթոռ մը հանգիստ,Ուր նազելով կուգար ամեն իրիկվան,Հին Իդեալդ, ստվերն անուշ հրեշտակիդ: Զգացիր թե զենիթեն վար քանի հեղՍիրելիներդ քեզ որոնել եկան հոս,Հուշիկ-հուշիկ լուսաշղարշ, փառահեղ,Մրմնջելով մեղ...
Սուսաննա Հարությունյան․ Խեր, Շառ, Աստված
Այնպես խորը և ի խորոց, որպես սիրում են պոետները, լուսնահաչ էր տալիս մի շուն… Քաղաքի ծայրամասի քարուքռայից ներխուժող լուսնահաչը լավ ընկեր էր գիշերային տանջանքի համար՝ կեղեքող, արյուն հանող: Բայց հավատարիմ չգտնվեց՝ լուսաբացին սպառվեց, վերջացավ: Վարդանը իր ցավի հետ մնաց մենակ, նստեց անկողնում ու արդեն թափանցիկ մթի միջով նայեց պատուհանից դուրս. «Մեռելի մտքի պես խաղաղ&r...
Թովմա քահանա Անդրեասյան․ Սովորական հայկական օր
Ուշ երեկո էր: Մահամերձ հիվանդին հաղորդություն տալուց հետո մխիթարական խոսք ասացի հարազատներին, հրաժեշտ տվեցի ու չսպասելով, որ ինձ` քահանայիս համար տաքսի կանչեն, շտապեցի դուրս ելնել փողոց: Ավելի ճիշտ` հարազատներն այնքան կոտրված էին իրենց քաղցկեղով հիվանդ երիտասարդ տղայի ծանր վիճակից, որ ինձ համարյա մոռացան: Ես աննկատ ելա միջանցք, լռության մեջ խոր շունչ քաշեցի և աստիճաններով իջա&h...
Պարույր Սևակ․ Անմահները հրամայում են․․․
Նրա՛նք, որոնց հետ ես պայքարել եմ մարտում,Ապրել նահանջ, գրոհ և հաղթություն պայծառ,Նրա՛նք, ովքեր սակայն, ավա՜ղ, չդարձան տուն,Երբ աղետը կանխվեց, ու վտանգը անցավ,- Նրա՛նք - բազմակերպար, նրա՛նք - բազմալեզու,Տարբեր հողո՛վ, ջրո՛վ, տարբեր գույնո՛վ անգամ,Սակայն որոնց շրթից նույն գալիքն է խոսում,Որպես սրտագիտակ և հարազատ թարգման,- Նրանք ներս են գալիս առանց բախմա՛ն, անձա՛յն,Երբ հյուրընկ...
Սաթենիկ Մկրտչյան․ Մի անիծիր
Ձեռքից պատահաբար ներքև սահած ամենաբարձր որակ ու ամենագեղեցիկ բյուրեղյա մի սկահակի նման ամառնակեսի հրաշեկ մի կեսօրի մեկ վայրկյանում` ափ ի բերան թողնելով հեռու-մոտիկ հարազատներին, բարեկամներին, հարևաններին… ամբողջ մի քաղաքի` բեկորների էր վերածվել կայացած մի ընտանիք… Եվ քաղաքն «իրարով էր եկել» մի լուրից, որն հետագայում մոտիկների մտքում ու սրտում պիտի մնա...
Թամարա Հովհաննիսյան. Միջնորմը բաժանումի
Թե հարցնես հիմա՝ ինչու եմ արտասվում,Պատասխանը մեկն է՝Հոգիս լվանում է դեմքը, դա իրեն պետք է,Որ ճանաչի ինքն իրեն, երբ աչքերն են մաքուր: Թե հարցնես՝ ինչու եմ երերում քայլելիս,Պատասխանը մեկն է՝Փորձիր ճանաչել ինձ, երերում են ներսումԿուտակված ծանրությունից,Որոնց մեծ մասը չի պատկանում ինձ: Թե հարցնես՝ ինչու են ժպիտներս տարտամ,Պատասխանը պարզ է՝Գուցե անսովոր է քիչ,Ժպիտներս ծնվում են ա...
Նարինե Աբգարյան․ Ծնողի ուղին
Լուսանկարը՝ Աննա Դանիլովայի Քանի դեռ երեխան փոքր է, երազում ես, որ շուտ մեծանա: Որովհետև հիմար ես, գլխի չես ընկնում, որ մեծական խնդրի համեմատ մանկականը հեչ բան է: Կյանքի առաջին չորս տարիներին վա՞տ է քնել. դրա փոխարեն հիմա չի կարողանում աչքը բացել: Շիլան ամեն անգամ ստիպված էիր պար գալով ու դափ զարկելո՞վ խցկել բերանը, կեսը դուրս էր թքում կեսն էլ վրա՞ն քսում: Դրա փոխարեն սեռահասո...
Հուսիկ Արա. Չես հերիքում
Լուսանկարը՝ Սոնա Ադամյանի Դու անընդհատ և անհատնում շատ ես,մինչդեռ ամեն տեղ քո պակասն եմ ես զգում: Թափվող անձրևը դու ես` կաթիլ-կաթիլ,ծագող արևը դու ես` շող առ շող,համընթաց քամին ես` ալիք-ալիք:Իմ հացն ես ամեն օր,իմ ջուրն ես բոլոր ժամերին,և օդը, որ շնչում եմ:Սիրտ ես կրծքիս տակ,հոգի ես իմ մարմնին,և արյուն՝ երակներիս մեջ.ես ապրում եմ քեզ:Իմ խոսքն ու լռությունն ես,աշխարհն ես ու մեն...
Լևոն Ադյան․ Մանրաքանդակներ սիրո մասին
ԵՐԲ ԵՍ ՉԵՄ ԼԻՆԻՆվիրում եմ Քեզ:Երբ ես չեմ լինի, արեգակն այնտեղ, սարերի վրա, մի վերջին անգամ մեղմ կհուրհրա` մինչև սև ամպը վարագույրի պես կիջնի` ծածկելու երեսը նրա:Անտառի խորքից դալուկ, բեկբեկուն կկանչի կկուն` թալկացող սրտի տրոփին հանգույն, գեղ-գեղ կերգի դեղձանիկն այնտեղ, և սաղարթախիտ ծառերը վերևի՝ բարձր երկնքում դինջ օրորվելով, ինձ գնաս բարով կասեն երևի:Մամռոտ քարերով Ղըրմա աղբյո...
Հենրիկ Էդոյան. Էլեգիկ մտորումներ
Լուսանկարը՝ Կարեն Անտաշյանի Մի ձայն ասում է - Քո տունը կարգի բեր:Մի նկար` «Տղան մոր հետ», ստիպում է արտասվել:Կապն աշխարհի հետ գնալով ընդհատվում է:Կույրը մատներովհաշվում է բացվածքները, շոշափում ոսկորներըև գլուխն է շարժում: Պոետների սիրտըկրծքավանդակից ուրիշ տեղ է անցել, մարմնի մի այլմասում: Աշնան օրը կիսամերկ դողում է ցրտից,իսկ դերձակները անցած ժամանակիհագուստն են ձև...
Թադևոս Տոնոյան․ Ժամը
Երբ վերջիվերջոՄեզ էլ այցելիԺամը երկնքի հրավերների,Երբ վերընձյուղվենՆերքո արևիՈւրախության մեր արտասուքները՝Կարմիր խաղողի ողկույզների պես,Որ քաղցրանում են մեր երակներում,Եվ երբ մեղմորեն ու եղբայրաբարՄիմյանց ընծայենքՀանապազօրյա հացի մի նշխար,Եվ երբ գիշերներն ի վերջո լինենՄիա՜յն,Մի’միայն մաքրախոհության ընծայաբերներ,Ու մեր աչք-ունկից բացի, երբ առաջ,Մենք նա’խևառաջՍրտին հա...
Պետրոս Դուրյան․ Սիրեցե՛ք զ՚միմյանս
Վարդակարմիր Գողգոթային վեհ գագաթՄիշտ փալփըլող, սիրո անշե՛ջ ճառագայթ,Դեռ կըսպասե՞ս թափել սրտից քու սըլաք.Զ՚ո՞վ կը հըսկես, վիհ և անդու՞նդ, թե կըմախք.Ո՞ր սև ժայռից մեջ մարեցավ այն բեկբեկԲարբառն վըսեմ, թե «ըզմիմյանս սիրեցե՛ք»: Ծածկե ամպով կարմիր կողերդ, Գողգոթա՛,Եվ թող խայտան ցավոտ ոսկերք սև Հուդա…:Ժանգոտ ու գուլ թուրերն առին կարմիր փայլ,Նոր կրոնին հետ արյան հեղ...
Արթուր Մեսչյան․ Էլ ոչ մի վիշտ
Էլ ոչ մի վիշտ, էլ ոչ մի ողբ,Ոչ մի կսկիծ, կամ էլ մորմոք,Ոչ մի դատարկ հույս կամ աղոթք,Կամ բյուրեղյա երազ անհոգ.Անցան դարեր: Բավ է դիեր ու հեկեկանք,Բավ է՝ մեր ծեր ցավը ողբանք,Հերիք՝ անխելք մխիթարանք.Հոգնել եմ ես: Որքան հետքեր գաղթականի,Որքան տներ առանց ծխի,Իբրև վկայք՝Դեռ չմարած մեր պարտքերի: Որքան աղոթք անզեն իզուրԵվ սխրանքներ անհատների,Պարապ գանգեր՝Առանց մարմին ու անլեզու: Կար լո...
Տաթև Չախչախյան․ 18-Ի ՀԱՅՏ
Չափահասությունից ձկան հոտ եմ առնում.խեր լինի……Պարզապեսդու այն միանամյա օտագործման մուսաներից չես,որոնք սովորաբար լցնում ենպոետ աղջիկների հանելուկային մեծ պայուսակները:(Առեղծվածը կորա՞վ: )Շաքարեղեգներ` կախված երկնքից:Կյանքին կյանքով խաբելու ցինիկ հաճույք:Անվերահսկելի ինդոադապտացիա:Միջօրե:Քո հերթական հազից հետոթոքերս չորացան նախանձից.թվաց` քեզ մոտ միշտ պոետական ցրտե...
«Ես չեմ գնում փախչելու, ես գնում եմ կռվելու և հաղթելու, իսկ եթե պարտվենք, կլինեմ զոհվածներից մեկը»
Ոչ ոք ըսավ. - «Հե՛ք տղա,Արդյոք ինչո՞ւ կըմխա,Թերևս ըլլա գեղանի,Թե որ սիրեմ, չըմեռնի»: Պետրոս ԴՈՒՐՅԱՆ Գարինչան Բրազիլիայի ֆուտբոլի հավաքականի խաղացող էր: Նա աշխարհահռչակ ֆուտբոլիստ էր: Աշխարհահռչակ ֆուտբոլիստ Գարինչայի մի ոտքը մյուսից կարճ էր: Մի ոտքից կաղ Գարինչան, ասես ի հեճուկս բոլոր լիարժեքների, հանճարեղ էր հենց ոտքի սպորտում` ֆուտբոլում. նա հմուտ աճպարարի կախար...
Սիպիլ․ Օրորումներ
Կը մարի լույսն ամպերուն տակ երերուն.Ա՛լ կը պարզե կըանքի երազն իր շոգին,Խորհուրդներու մեջ փաթթելով մեր հոգին,Դեղնած մարած նայվածքին տակ լույսերուն: Ա՛լ կը պարզե կյանքի երազն իր շոգին.Մեր միտքն անդուլ կը թափառի միշտ հեռունԴեղնած, անփույթ վաղվան պետքին ու հոգին:Մեր միտքն անդուլ կը թափառի միշտ հեռուն Կապված ծաղկին, երգին, շողին ու սյուգին,Անհոգ, անփույթ վաղվան պետքին ու հոգին: Կ...
Շուշանիկ Կուրղինյան․ Իմ կյանքն ու խաչը
Աշխարհ եկաՄութ խրճիթում՝Ուր որ ագահՔաղցն էր վխտում։Սև զրկանքիՑուրտ գրկի մեջ,ՏառապանքիԽարույկն անշեջ՝ Տգիտության,ՄրուրակալԱմուր շղթանՈւսուց ինձ լալ․․․ Շուրջս խավա՜ր․․․ կախված օճորք, ճեղքված թոնիր,Պապից թողած ավանդական ծեսեր ու պաս,Եվ բռնության հանդեսները միշտ անխտիրԸմբո՜ստ հոգուս, ազատ սրտես միշտ անպակաս։ Սակայն մտքիսԼայն թևերով,Հպարտ հոգիսՍիրած տենչով-Սավառնում էրՄի այլ աշխա...
Հրաչյա Թամրազյան․ Բնազանցություն
Բառե՛րը լոկ ժամանակի հոսքը գիտեն,Բառերի՛ մեջ այդ հղացման գաղտնիքը կա,Նրանք քանի՜ սերունդների երթ են դիտել -Բառարմատներ - աշխարհների միջև ընկած, Բառարմատներ - որ մեր հոգու մեջ են աճում,Խրված հողում արարչագործ տիեզերքի -Հոգիները մեր անպտուղ, անհող, անջուր,Որ ամլություն են սերմանում և մաղձ, և կիրք - Հոգու տունկեր, որ ջրվելու միայն ծարավՏարածվում են, սակայն արմատ չեն արձակում,Չոր...
Վահան Սաղաթելյան․ Օձը
Սև հորից, սև մորից ծնվել ես հաստատ, Սիրտդ սև է, բախտդ սև է, գույնդ սև. Սև ես, էլ կսևանաս դու դատաստանին, Հոգիդ պիտի սատանաները տանին: Ջիվանի Երբ Մա­նու­կը թթի ծա­ռից թռավ ու սար­սա­փա­հար ճչաց, երբ ճի­չը պայ­թեց ու կալ­մեջ արած պա­րագ­ծեց դի­մա­ցի ծառն ու թուփն ան­գամ, երբ թվաց, թե մտ­քի բա­ցա­ռիկ մի սևեռո...
Վրեժ Սարուխանյան․ Մոխիրը գղգղում էր
(պատմվածք) Թուրք տասնհինգ ասկյար մտան Գոմսի գյուղապետ Գոմսա Իսոյի տունը։ - Իսո՛, օսմանական պետությունը պատերազմի մեջ է, և ձեր գյուղը պիտի հիսուն զինվոր տա, - առարկություն չընդունող տոնով կարճ կապեց հրամանատարը։ Նա արդեն տեղյակ էր Օսմանյան կառավարության գաղտնի հրահանգներին, որ շուտով սկսվելու են հայերի կոտորածները, և հին ֆիդայու հետ իրեն պահում էր լկտի ու սանձարձակ։Իսոն մարդ ո...
Ստեփան Զորյան․ Սպիտակ տան բնակիչները
Այդ տունը վաղուց, շա՜տ վաղուց է կանգնած անտառի մեջ։ Ես նրան հիշում եմ դեռ մանկությունից։ Այնտեղ, ուր փոշոտ խճուղին, ինչպես մի գորշ ժապավեն, օձապտույտ ոլորումներով, իմ ծննդավայրից վաղում է դեպի Սևան, այնտեղից միշտ երևում է նա՝ անտառապատ սարի գլխին բազմած։ Ծառերի միապաղաղ կանչի մեջ այդ սպիտակ շենքր անցորդներին թվում է ինչ-որ խորհրդավոր բան։ Աղոթասեր օտարականին թվում է մատուռ կամ...
Տաթև Չախչախյան. Օտար լեզվով
սենյակս բերնեբերան բառ էես քացով բացում եմ դուռն ու ղժժոցը թափվում է դեմքիսլցվում շնչափողսընկնում ոտքիս տակ կոկորդս լիքն է տողերովու եթե թիթիզ լինեի կգոռայի հանդիսավորթե տաղանդավոր լինեի կգրեի վեպեր շատախոսուժ ունենայի կկիսեի Աճառյանի Արմատականը մեջտեղից (ապրելու համար չորս բառը հերիք էմեկով էլ յոլա կգնամիսկ սոված օրերին լռություն շատ կա) կոյուղիս խեղդվում պայթում էես չինակա...
Վիլյամ Սարոյան «Իմ գերդաստանը»
Ես աշխարհ եկա 1908 թվականի օգոստոսի վերջին օրը, Ֆրեզնո քաղաքում, մահու չափ հոգնած - ձանձրացած և միաժամանակ զարմանքով, բարությամբ ու խինդով լեցուն: Հայրս՝ Արմենակ Սարոյանը, երեսունչորս տարեկան էր, մայրս՝ Թագուհի Սարոյանը՝ քսանվեց: Երեք տարի չանցած՝ հայրս մահացավ: Մայրս երեսունինը տարի նրանից ավել ապրեց: Հայրս կրթություն էր ստացել Բիթլիսի ամերիկյան երիցական դպրոցում: Մասնագիտու...
Վահե Արմեն․ Սեր երկյուղին համընթաց
ԳիշերներըԱչքակապուկ էինք խաղումմեր բակում:Հիշո՞ւմ ես, մի’շտՓախչում էինք միասին,Ապավինում նկուղին,Որտեղ կար մի չար ոգի:Նա կխեղդե’ր ինձ առանց քեզ,Իսկ առանց ինձ,Աստված գիտե, ո՞ւր կտաներքեզ իր հետ:Մութ նկուղում, հիշո՞ւմ ես, միշտ՝Վախենում եմ՝ կասեիր:Վախենո՞ւմ ես…Ու հասնում էր ժամանակը սիրելու…Ե’կ այս գիշերԱչքակապուկ խաղանքբոլոր բակերում,Ես ու դուԵվ բո...
Հենրիկ Էդոյան․ Հայր մեր
Այս ապառաժների միջև որոնք թեքված են չորսկողմից մեզ վրացույց տուր քո դեմքը այս ջրերի քարերի այսոլորապտույտ օրերի վրակիսախավարում երկու դռների տարածության մեջ որոնքանընդհատ բացվում են ու փակվում և նորից կրկնվում նույնձևով նույն ռիթմովայս կիսաքաղաքներում կիսափողոցներում այսկիսաշենքերում այս կիսադեմքերիանվերջ գոռգոռացող սաստկացող ձայների մեջ այսպարիսպների պատուհաններիայս անցորդների...
Անի Ամսեյան․ Ու ցեխը ձյուն չի դառնա․․․
երեկ ձյուն եկավ.առաջին ձյուն` թաց, փափուկ, ճերմակ,մեղսավոր քայլերի,չասված բառերի.այնքան հեռու, որ անիրականթվացող մեր մանկական հուշի վրա,գարնան, աշնան, ամռան վրաթաց, փափուկ, ճերմակ գիշերային լռության հետև այնքան գեղեցիկ,որ և եթե գայիր, բանաստեղծություն կգրեի:բայց էսօր ձյունը ցեխ դարձավ.ու ինչքան վարար են մայթերը,քաղաքը, կտուրները և ծառերը,ու ես` ոտքից գլուխ.այ էդքան ցամաք ու չոր...
Ամենաընթերցված
Times
Չհամարձակվես այլեւս պղծության քարոզը քողարկես... Հայ ժողովուրդը չի կարող հանդուրժել սեռական փո... Երկրաշարժ` Շիրակի մարզում Ուսանողները կդիմեն ընդդիմադիր խմբակցություննե... Հրե առյուծը՝ մարզադաշտում (Տեսանյութ) Խնդիրները, որոնք առաջադրված են ԿԳՄՍ նախարարու... Երկրորդ զորամիավորումը անցկացրել է գումարտակա... Այլևս սպառված են այն բոլոր հեքիաթները, թե այս... ԱՀ Նախագահն ընդունել է Հայաստանի hանրային հեռ... ԿԳՄՍ նախարարի հրաժարականի պահանջով՝ նախարարու...
Sport
Արսեն Վենգերն այսուհետ կաշխատի ՖԻՖԱ-ում Դելֆը վնասվածքի պատճառով լքել է Անգլիայի հավա... Մխիթարյանի վերադարձով «Ռոմա»-ն նորից կսկսի թռ... Մեսսին դեռ պատրաստ չէ երկարաձգել պայմանագիրը ... Հայաստան - Հունաստան հանդիպումը կսպասարկեն լե... Կարեն Գրիգորյանը Պորտուգալիայի շախմատային մրց... Դավիդ Վիլյան հայտարարել է կարիերան ավարտելու ... Գաբուզյանը և Հարությունյանը ոչ-ոքի են ավարտել... Հայաստան – Հունաստան ֆուտբոլային հանդիպումը կ... «Ալաշկերտ»-ը ձմեռային հավաքներ կանցկացնի ԱՄՆ-...
website by Sargssyan