USD
EUR
RUB
Times
Sport
Գլխավոր
Գրական Բլոգ
Հոգևոր Բլոգ
Մանկական Բլոգ
Մշակույթ
Ֆիլմեր
Բոլոր մարզաձևերը Քաղաքականություն Հասարակություն Տնտեսություն Մշակույթ Ֆիլմեր Մեդիա Տեսանյութեր Լուսանկարներ
Times
Sport

Գրական Բլոգ

Աղասի Այվազյան․ Գագաթնաժողով
(Անատոմիա) Էսօր մեր առջև դրված է շատ լուրջ և հրատապ խնդիր, նոր սահ մանադրաթյան ընդունումը այլևս անհրաժեշտություն Է։ եվ հետաձգել այն ո՛չ մենք իրավունք ունենք, ո՛չ էլ մեզ թույլ կտա Գոյարարը։ եվ այսպես՝ սկսենք։ Ո՞վ է խոսելու առաջինը... Ես։ Դո՞ւ ... էլի՞ դու։ Թող խոսի։ Վերջապես մենք պիտի կարգավորենք մեր վիճակը, մեր տեղն ու դերը, որ կարողանանք համաբան կառույց ունենալ և բարելավե...
Հենրիկ Էդոյան․ Լուսնային արքայություն
1.Կեսգիշերին լույսն է փայլում Լյուցիֆերի,լուսնի, որի գորշ աչքերում լճակներ կան -լցված թույնով, այնտեղ նրա լուրթ ափերինբնակվում է մի երաժիշտ հավերժական: Եթե ելնեմ, եթե գնամ կեսգիշերին,եթե գնամ երազերիս բացված հունով,երաժիշտն այդ լույս կսփռի իմ մազերինև իմ ուղին կողողի լուսնի թույնով - զգացմունքի ձայնով, որ ինձ լույս կբերի,բայց նրա մեջ թույնն է շողում Լյուցիֆերի: 2.Դու մի կանչ...
Ավետիք Իսահակյան․ Ռազմակոչ
Գիշեր է մռայլ, ամպամած գիշեր:Հողմեր են փչում, շաչում են հողմերԴավաճան երկրից մեր նենգ թշնամուՄեր նվիրական դաշտերի վրա:Գոռ ալիքներն են լեռնանում ըմբոստՄեր խռովահույզ ծովերի վրա:Է՜յ ազատ Մասիս, երկնասույզ գահեր,Է՜յ երկաթակուռ խրոխտ գագաթներ,Շանթե՞ր եք զոդում, սուրե՞ր եք կռում,Հրեղեն ցասում ընդդեմ թշնամուն: Էյհե՜յ, լսեցեք. Վեհ հայրենիքիԿտրիճ զավակներ, ժողովուրդներ քաջ,Ելե՛ք, զարթն...
Անի Ամսեյան. Ամեն ինչ կանցնի
Հեռու- հեռու հովտի գլխինհուսահատությունից գունատ երկինք…Ինչ նման ենք այսօրես ու դու: *** Երկու ծառեր կարող էին երազել իրար,բայց բարձր էր բարդին կանգնած,և զուր էր բալենու ծաղկումնայդքան գեղեցիկ: *** Չմտածել քո մասին,որ չդողամ ողջ մարմնով,այս գարնան երեկոյին,երբ աշնան շնչով է լցվել սենյակս: *** Ցամաք օվկիանոսումալիքդ է փնտրումմոլորված մակույկս: *** Մենք կարող էինք ...
Վախթանգ Անանյան․ Մանկապարտեզի դաստիարակչուհին
Ես վաղուց չէ, որ վայր եմ դրել տավարածի մահակը։ Ամառանոցային կոկիկ այս քաղաքում ես սարից նոր բերած եղնիկի նման ամեն քայլափոխին դես-դեն եմ նայում խրտնած։ Ինչքա՜ն մարդիկ կան այդ ամառանոցում և ինչ տեսակ հագուստներ ասես, որ չեն հագնում։ Բոլորն անծանոթ, բոլորն անմատչելի։ Եվ ինչ զարմանալի կարգեր ասես, որ չկան, այդտեղ-մարդիկ անտառում փոխանակ թփուտներում վազվզելու՝ կոկիկ ճանապարհներով ե...
Վարդան Հակոբյան․ Ոտնահետքեր՝ չեկած վարկյանների վրա
Գրչացում առաջին Այն, ինչ ես գրել եմ իմ գրքերում,բոլորը գիտեն, բայցոչ բոլորը գիտեն այն,ինչի մասին ես լռել եմ: Դա գիտե իմ գրիչը:Գիտե, որ նյութը սկիզբ է առնում հոգուց,որ մարդ մեղսագործում է, երբբանաստեղծություն է գրում,որ սիրո բացակայությունը խավարի գրոհ է,որ ճամփան՝ ծաղկի, լույսը մութի եզրին են աճում,որ ես բոլորից մեկը չեմ, ես պարզապես ես եմ,որ մարդու գլխավոր նշանը ճանապարհն է,ո...
Քաղաքային ձմեռ
Ես սիրում եմ քեզ, իմ հայրենի քաղաք,սիրում եմ քո հին աշունները շքեղ,ամառները արբշիռ, գարունները կանաչ,բայց ամենից շատ - ես սիրում եմ խեղճքո ձմեռը սև, անձյուն ու ցամաք,քո ձմեռը, որ տե՛ս, դրսում կուչ է եկել -որպես մի շուն ծեծված, մի միամիտ Չալանկ: Որպես մի շուն անտեր, մի մոլորված Չալանկ,որ, չգիտես ինչպես, այս քաղաքն է ընկել -կուչ է եկել դրսում, և դողում է բարակձմեռը խեղճուկրակ:-Ե...
Ավետիք Իսահակյան․ Հավերժական սերը
I Լուսակերտ է ապարանքը Թադմորի,Անապատում, որպես երազ ոսկեհյուս.Յոթն հարյուր սյունի վրա մարմարիՍլանում է աշտարակը երկնասույզ: Շուրջը նազուկ արմավենու պուրակներ,Ուր երգում են հրաշք-հավքեր կարոտով,Շատրվաններն հուրհրում են կրակներ,Ծաղիկները պճնազարդում արծաթով: Գահի վրա երիտասարդ Էլ-ՍամանՄեղմ գրկել է հրաշագեղ բամբիշին.Կրծքի վըրա հյուսքը նրա - ծփծփան,Հանց նունուֆար լույս-աղբյուրի եր...
Սեյրան Ղազարյան «Ատյան Անկախության»
Անկախացանք։ ԱյնուհետևԱնմիջապես աղքատացանք։Անհոգ անցյալն անդարձ անցավ,Աշխատավորն անտերացավ։ Այնուհետև՝ անխիղճ, ագահԱնհատների աթոռարշավ։Այնուհետև՝ աթոռակիրԱրքաների աթոռադավ։ Այնուհետև՝ անտանելիԱրտագաղթը արտասահման։«Անկախ» ազգիս այնքա՜ն, այնքա՜նԱզգատներ անշենացան։ Անշենացան, անտերացան,Աշխարհներում անհետացան։Այնուհետև՝ ազգակործանԱրհավիրքը ազգամիջյան։ Այս ամենին ավել...
Վիլյամ Սարոյան. Ծիծաղող Սեմը
Սրանից 15 տարի առաջ, մեր քաղաքում մի տղա կար, Սեմ անունով: Նրան ծիծաղող Սեմ էին ասում, որովհետև միշտ ծիծաղում էր: Նա մեկն էր այն ծայրահեղ զգայուն տղաներից, որոնք վախենալով աշխարհում ամեն ինչից, փորձում են ծիծաղել ամեն ինչի վրա ու ընկնում ամեն տեսակի անախորժությունների մեջ: Ծիծաղող Սեմը ոչինչ չէր անում, առանց գոնե մասամբ սխալվելու: Մեր քաղաքում շատ տղաներ կային, որոնք մահացան ք...
Հովիկ Չարխչյան․ Բանաստեղծություններ
Գարունը աղջիկ է մի հրաշք.Ծաղկաբույր մի աղջիկ սեթևեթ,Անձրևներ են վարսերը նրա.Արևի շողեր` ջինջ ու խենթ: Աչքերը` աղբյուր նորածին,Աչքերը` արևներ վառվռուն.Հասակը ծաղկած ծիրանի,Հասակը` ջրվեժ է կանչող: Ձայնը` քչքչոց առվակի,Ձայնը` ծիծառի ուրախ կանչ,Ժպիտը` ծաղիկ նորածիլ,Ժպիտը հանդեր է կանաչ: Խենթուկ է աղջիկն այդ հեքիաթ,Զեփյուռ է ծիծաղկոտ ու խաս,Որ ամռան լույսերի մեջ տաքՍուզվում է ու ...
Վարդան Հակոբյան․ Կատուն
Մի կատու կար սովորական,Մեծանում էր խոհանոցում,Նրա համար սուտ էր «չկան»,Ուտում էր միշտ յուղ ու մածուն: Անվերջ քեֆեր ու կերուխում,Օրվա ոգի, օրվա շունչ էր,Բայց էկրան էլ ելնում... տխուր,Ժողովուրդը սոված է, չէ՞... Լաց էր լինում, սուգ էր ասում,Ողբում կյանքը կատուների,Որոնց փորը բան չի տեսնումԵվ անբախտ են, անտուն էլի: Ու այնպես լավ մռռալ գիտեր՝Ուրիշների ցավով տրտում.Թախ...
Համո Սահյան․ Իսկական Մարդը
Մարտնչել բոլորի համար, Խառնուել, ձուլուել բոլորին, Ինչ նոր է աշխարհի վրայ Ընդունել խնդութեամբ խորին, Իր ձեռքով նորոգուող կեանքում Նորոգել իր հոգին անվերջ, Անձնական հոգսը մոռանալ, Մոռանալ եսը մենքի մէջ, Ոչ ջանքը այս կեանքի համար, Եւ ոչ էլ կեանքը խնայել, - Այս բոլորն աշխարհում միայն Իսկական մարդուն է վայել: Բայց անել, ծածանել ազնիւ Դրօշակն իր մեծ հաւատի, Սարսափը հէգնելո...
Աննամակ ծրար․ Պարույր Սևակ
Շրթունքներըս անգիր գիտեն Վայելքների օրենքները,Բայց ես հիմաՇա՜տ եմ նման այն խեղճ մարդուն,Որ ծանրորեն հիվանդանում օրվա մի օրԵվ իմացած երկրորդ լեզուն մոռանում է բոլորովի՜ն... Ու մտքերըս հարթ են հիմա, բայց սրանկյուն՝Ինչպես էժան հուշարձանի քառակուսի պատվանդանը.Իմաստներն են անհետացելՈւ մնում են լոկ բառերը՝Դատարկ ու փուչ պարկերի պես(Թե դեն նետես՝ քիչ ափսոս է,Թե դեռ պահես՝ խանգարում ե...
Ավետիք Իսահակյան․ Մայրիկ
Մայրիկ, հիվանդ եմ, սիրտըս քրքրված.Տես, ո՜րքան խորն են հոգուս վերքերըԱրնոտ ու խոցոտ:Մի՞թե կարող ես վերքերըս բուժել,Որ տիեզերքի հըսկա վերքերի կաթիլներիցն են: Մայրի՛կ, հիվանդ եմ երկընքի ցավով.Տե՛ս, ի՜նչպես դառըն երգում եմ երգերԱնհուն վըշտերի, տանջված մըտքերի.Մի՞թե կարող ես երգերս մարել,Որ տիեզերքի հսկա վերքերիՑավն ու կըսկիծն են... Ա՜խ, թո՛ղ, մայրիկ իմ, վերքերս վառվին,Թո՛ղ ես մըր...
Վախթանգ Անանյան․ ՈՒշացած խոստովանություն
Ես չէի համարձակվում մոտենալ նրան։ Այնքա՜ն բարձր, այնքան անհասանելի էր նա ինձ համար։ Գեղեցիկ գլուխը հպարտորեն բարծր պահած, խոշոր սև աչքերի նայվածքը վերից վար, արհամարհական, միշտ լուրջ ու խստադեմ այն աղջիկը ակնածանք էր ներշնչում մեզ՝ գյուղական պատանիներիս։ Ինձ միշտ թվում էր, որ մի ահագին վիհի մյուս բարձրադիր ափից է նայում նա ինձ, և ես գիտեի, որ այդ վիհը երբեք չի լցվելու։ Նա կրթվա...
Դավիթ Սամվելյան․ Լեռան տակի քարոզ
*** Մինչ դու բանաստեղծում ես, ինչ-որ տեղ ինչ-որ մեկը մահանում է առանց գեղարվեստական հավելումների, մեկ ուրիշը ծնվում է հակագեղարվեստական ճիչերով, ինչ-որ մեկը հնատիպ գեղարվեստական գրքերից մեկի էջերն է ճմռթում, որ մարմնի յոդ քսած հատվածները դրանցով մեկուսացնի, մի անտուն էլ Կանադայի ցուրտ քաղաքներից մեկում կրակի մեջ է նետում Շեքսպիրի սոնետները, Լիբանանի շուկաներից մեկում Պ...
Վարդան Հակոբյան․ Անվերադարձ աչքեր
Աղավնին պատուհանս տարավ թևին: Ֆլորենտինո Արիզանինքն իրեն ծրարներ էր հղում` մաքուր, չգրոտված թղթերով, որոնքայնքան լավ է ընթեռնում Գաբրիել Մարկեսը: Բառերընույնպես հունցվում են կավից: Ինչպես և հարյուր տարվա մենությունը`խոլերայի ժամանակ, թեև դա մի քիչ էլ այդպես չէ:Իսկ իմ հիշողության մեջ դու ավելի դու ես, քան եթե կանգնեսաչքերիս առաջ: Գիշերվա կեսին ոտաբոբիկ վազում էիձեր տուն և ուզում...
Դավիթ Հովհաննես․ Մեզանից հետո ուժեղ ու հաղթանդամ․․․
Մեզանից հետո ուժեղ ու հաղթանդամ ուրիշ տղերք կգան,օրինավոր ընտանիքների սիրուն ու անառակ որդիներ,և ամառային տաք ու պարարտ երեկոներին,մի քանի խեղճ ու միամիտ անցորդ փողոցների անկյուններումհավաքած -կասեն, թե դուք ոչինչ չկարողացաք, եկել ենք, մենք պիտի անենք,-և նոր տողեր գրող գունատ օրիորդների մոլար հայացքները որսալով՝գիշերներն անքուն աշխուժորեն կմտմտան իրենց վաղվա օրը,-և կանցնեն օրեր...
Նանե․ Դու… կանգուն մնա…
Աշխարհը վայրագ խենթության մեջ է,Հողմերի մեջ է ու կործանումի…Հեգ մոլորակն է ամեն անկումից,-Մի կերպ դեռ հենված իր կոնդ առանցքին,-Ճռնչյունով խուլ հազիվ դուրս գալիս:Եվ ժամանակն է,-Վայրկյան իսկ երբեք չհանած հաշվից,Հիմա ռիթմից դուրս, հիմա՝ խառնիխուռն,-Մեկ իր ընթացքը խև վարգի փոխում,Մեկ շփոթելով քայլերն իրարԸնկնում ոտքի տակ …Բան մնացե՞լ է իր սովոր տեղում-Իրարից արդեն տար...
Վահան Թոթովենց․ Ես ծաղիկ չունիմ…
Իմ ծաղիկներս ես բաշխեցի ուրիշներուն և իմ գարնան կողո­վը պարապ է։ Արծաթ չստացա ես իմ ծաղիկներուս փոխարեն, այնպե՜ս տվի ես բոլորին, իմ գարնան կարմիր վարդերը․․․ Ես հազիվ կը դողդոջեմ անոնց թարմության հիշատակով։ Ձեռքս կը նետեմ կողովիս, անիկա լեցուն էր գարնան ծաղիկ­ներով, որո՞ւ տվի ես զանոնք, ո՞վ տարավ և ի՞նչ նվիրեց փոխարեն։ Իմ գարնան կողովը պարապ է, ի՞նչ ես դեմս կանգնած լա...
Խարիկ Դաշտենց․ Լեռան ծաղիկները
- Ես ձեզանից լեռան ծաղիկներ եմ ուզում,- Մայրը ասաց մի օր երկու որդիներին:Եվ մանուկներն իսկույն մագլցեցին սարեր,Որ իրենց մոր ուզած ծաղիկները բերեն։ Մեծը լեռան կողից շորթեց մի բուռ կակաչ,Քարուտներում բացված անթիվ լվածաղիկ,Փոքրը ստորոտից դիմեց դեպի գագաթ,Որ ամենից սիրուն ծաղիկները քաղի։ Այդպիս ամեն ծեգին երկու եղբայրն ուրախԲարձրանում էին սարը, որ նոր փնջեր բերեն,Մեծը կանգ էր առն...
Մետաքսե․ Հուշերի մորմոք
1997-ի ձմռան ցրտաշունչ մի օր «Արեգ» հրատարակչության տնօրեն Սամվել Գասպարյանն առավոտ կանուխ զանգահարեց ինձ, թե` լույս աշխարհ է ընկել Սիբիրի կալանավայրերում ու բանտերում քսաներեք տարի տառապած մի հայ ռեցիդիվիստ` Ֆրունզիկ-Հենրիկ Շաթիրյան անուն-ազգանունով, որ «Խարան» վերնագրով ցնդվելու մի գիրք է գրել, եթե կուզես կարդալ, արի, դեռ առանձնատիպերը չեմ ուղարկել տպա...
Ավետիք Իսահակյան․ Մնացի կարոտ իմ հայրենիքին
Մնացի կարոտ իմ հայրենիքին,-Օտար աշխարհում, լուռ թափառական.Կարոտ մայրենի սրտագին խոսքին,Մնացի մենակ, խեղճ որբի նման: Իմ սիրտն այնտեղ է, ուր աստեղամերձԼեռներն են կանգնել հագած կուռ զրահ,Ուր եղջերուն է ոստնում քերծից քերծ,Արծիվը ճախրում վիհերի վրա: Իմ սիրտն այնտեղ է, ուր նախնիքը մերԿերտել են շքեղ կոթողներ հավերժ,Ուր ժողովուրդը վսեմ վեպը մերՊատմում է դարձյալ հավատով անշեջ: Մա՛յր իմ...
Վահագն Դավթյան․ Եթե հարցնես
Իմ հպարտ, իմ սեր, Եթե հարցնես, թե ինչպե՚՚ս եղավ, որ քեզ սիրեցի, Ոչինչ չեմ ասի, Քանզի չգիտեմ, Թե ձյունն ինչպես է փոխվում ձնհալի, Թե ցայգածաղիկն ինչպես է բացվում ծերպերին լեռան, Եվ ծովի խորքում ինչպես է ծնվում հակինթը շողուն... Եվ սակայն կասեմ. Իմ ձնհալն ես դու, Ցայգածաղիկը Եվ իմ հակինթը՝ ծովերից հանված: Իմ խոնարհ, իմ սեր, Եթե հարցնես, թե ես ինչպես եմ հասակդ սիրում, Ոչ...
Մենք ենթարկյալներս
Շրջապատի մարդիկ սկզբում նրա գեղեցկությունն էին նկատում, հետո՝ նրա քայլվածքի առանձնահատկությունը: Կինը շտապո՞ւմ էր, տագնա՞պ կար նրա ոտնափոխության մեջ, թե՞ նրա քայլվածքը ի բնե այդպիսին էր... Նրա մարմինը ոտքերի կամակատարն էր, նրանց թելադրմամբ ոլորվում էր, հետույքը աջ ու ձախ զարնում, կուրծքը դուրս ցցում, գլուխը ետ գցում... Ոտքերի տագնապը տանում-ուղղորդում էր նրա գեղեցկությունը... Ո...
Գևորգ Էմին․ Համերգից հետո
Ինչ ուզում էի քեզ խոստովանել Եվ գաղտնի՜ էի պահում իմ հոգում, Այնքան հարազա՛տ ու այնպես անե՜ղծ, Դու լսում էիր երեկ... համերգում: Դո՛ւ էլ նույնն էիր ուզում ինձ ասել, Ինչ ես լսեցի երեկ համերգում... Բայց որտեղի՞ց էր ջութակն իմացել, Անբառ գաղտնիքը իմ ու քո հոգու... Ինչքան չքնա՜ղ ես դառնում ավելի, Այնքան հպա՛րտ է սիրտն իմ առնացի, - Իմ սիրո՛վ ես դու չքնաղ, սիրելի՛ս, Եվ իմ սիր...
Գրիգոր Զոհարպ․ Եկուր
Երբոր օր մը ըզգաս պետքը,Զըզված` շուրջիդ կյանքեն շինծու,Երջանկության փախչող հետքըԱնցյալին մեջ փընտըրտելու:Որովհետև, ո՜վ դառնություն,Ասկից վերջը աչքիդ` ծարիրՊետք է դընես և անարյունՇրթունքներուդ` քիչ մը կարմիր: Քալած ատենդ երբոր ճամփան,Նայվածքդ ամենքը չը թովե,Եվ զարմացած` չը փըսփըսան.«Այս աղվոր կինն ո՞վ է» :Երբոր ներկան` ցուրտ ու ցամաքԴառնա քեզի կամաց կամաց,Կսկիծներով...
Գնալով ավելի դժվար է դառնում
ԳՆԱԼՈՎ ավելի դժվար է դառնումպոեզիա գրելկամ ապրել` հայացքդ աշնան նուրբ շողինկամ Ավետարանիբացված էջերին: Գնալով ավելի դժվար է քայլելփողոցում, ուր չկան ծանոթ բարեկամներ,և ամեն մի խոսք,ամեն լռությունդառնում է չարագուշակմոռացության քող: Գնալով ավելի դժվար է դառնումտողերն իրար կապել,միացնել նրանցզգացմունքի, մտքի և կամ աբսուրդիանտես շղարշով,իրերը դառնում են ավելի քմահաճ,պահանջում ավե...
Ոչինչը
Ամենահեռու ամպի վրա կար մի քաղաք, որտեղ Աստվածներն էին ապրում: Աշխարհի յուրաքանչյուր երևույթի այստեղ միանգամից մի քանի Աստված կար: Այդ էր պատճառը, որ նրանք հաճախ վիճում էին, և քանի որ շատ զբաղված էին երևույթները կիսելով, իրենց ամպը գնալով ավելի ու ավելի էր հեռանում աշխարհից: Ոչ ոք չգիտի, թե ինչպես, նրանց հետ մի էակ էր ապրում, որը ոչնչի Աստված չէր, և իրեն հենց այդպես էլ անվանու...
Ամենաընթերցված
Times
Տաշիր քազաքում վագոն-տնակ է այրվել Քիչ առաջ ԱԴԵԿՎԱԴ-ի անդամները հրավիրվել են Գոր... Մարմարաշենցիները բացել են Երևան-Արտաշատ մայրո... Բակո Սահակյանն Ասկերանում և Մարտակերտում ծանո... Դավիթ Տոնոյանը այցելել է ՀՀ ԶՈւ-երի մարտական ... Ոստիկանները բերման են ենթարկել ավտոմեքենայի պ... Անցնող շաբաթ հակառակորդը հրադադարի ռեժիմը խախ... Ամեն ինչ պետք է անել, որ միջազգային կառույցնե... Տիգրան Ուրիխանյանը հայտնել է աշխատանքային լիա... ԶՈՒ և ԶՈՒ ԳՇ ղեկավար կազմի հետ անցկացվել է խո...
Sport
«Յուվենտուսը» պայմանավորվել է Սարիի հետ Լևոն Արոնյանը 3-րդն է Norway chess-ում Պաուլո Մալդինին դարձել է «Միլան»-ի տեխնիկական... Մարզիկները պատրաստ են Եվրոպական երկրորդ խաղեր... Հայաստանի ֆուտբոլի ազգային հավաքականը ՖԻՖԱ-ի ... 4 շախմատիստ գլխավորում է Կարեն Ասրյանի հուշամ... «Չելսիի» դարպասապահ Էդուարդուն տեղափոխվում է ... «Ուրարտու»-ն ևս մեկ նոր բասկետբոլիստ ունի «Ալաշկերտը» կխաղա կանանց ՉԼ-ի որակավորման փու... Կանանց Մ-19 հավաքականը սկսել է ուսումնամարզակ...
website by Sargssyan