Կուլիս

Ինչ-որ բան նեխել է
Դանեմարքում, միլորդ.
մեր դերը խաղանք խելագար,
գուցե դա է փրկությունը մեր:
Միշտ էլ ծափ կտա ամբոխը,
հետո կշպրտի քար.
հիմա չեն հարցնում`կա՞ մեկը ձեր մեջ,
որ լինի արդար:

Մենք կամավոր ենք`
շալակը դրած ծաղր ու պարսավանք`
հանուն ճշմարիտ խոսքը ասելու.
դեռ խոցվելու ենք սրից` սայրը թունավոր,
մենամարտում արքայի մատնած:
Իսկ հետո մեկը` պալատի ծաղրածուն,
կասի մեր փոխարեն`
բառեր, բառեր… մնացյալը լռություն է:

Կարևոր մի բան անդարձ է նեխել
Դանեմարքում, միլորդ.
մենք խելագարվում ենք,
և սա է փրկությունը մեր:

Արա ՀՈՒՍԻԿ