Զրույց գարնան հետ

Զրույց   գարնան  հետ

Թաթախի՛ր ինձ ամպերի մեջ,
գլխիս ծաղկեպսակ դիր, աչքիս` անձրև,
հագցրո՛ւ ինձ նարնջագույն, կարմիր, կապույտ շորեր:
Դու գիտես, որ մինչև քո վերադարձը
ես ծանր քար էի լեռան վրա,
կլանում էի արևի ջերմությունը
և տարածում շուրջս արթնացող ձնծաղիկներին:
Դու գիտես, որ մինչ քո գալը
ես հևք էի մի աղջկա կրծքավանդակում,
ինչը պտղի շնչառությունը դարձնում էր ավելի արագ,
ու թվում էր` ձիեր են վարգում ամպերի միջով,
և ձիավորը չծնված մանուկն էր:
Դու գիտես, որ մինչև քո վերադարձը ես ձիավոր էի`
կարմիր, կապույտ ու նարնջագույն շորերով,
զի վարգելու և ապրելու տարածքը
որոնք դարձյալ նույն գույներն ունեին,
այնքան հաճելի Աստծո աչքի համար,
որ որոշեց իր արտասուքը կուտակել
այդ լեռնագագաթներից հոսող ջրերից,
որ հետո առաջինը այդ լեռնագագաթներին պարպի
այդքան վառ գույներով արտասուքներ:

Նորայր ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում