Հին պայտի նման

Հին պայտի նման

Հին պայտի նման
սերն ընկած էր ճանապարհին:
Կռացա, վերցրի,
սրբեցի փոշուց,
մեխեցի դռանը:
Թռչունները պատուհաններից
ներս էին մտնում,
դռնից դուրս գալիս,
դռնից` մտնում,
պատուհաններից դուրս գալիս:
– Ա՜խ, ի՜նչ հրաշք է գարունն այս կողմերում,-
ասացին հեռացած ձայները,
իսկ անձրևի հետ հին մեղեդիները
հոսեցին պատերի ճեղքերից:
Վերադառնում էին նրանք,
ում մասին փորձում էինք մոռանալ,
որովհետև հիշելուց
պատերի ճեղքերից
հին մեղեդիների հետ
տաք արցունքներ էին գլորվում:

Նորայր ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում