Բարև

– Բ ա՛ ր և, –

Մեկ հատիկ այս բառն եմ ասում՝
Կնքված անձնագիր ցույց տալու նման,
Կենսագրություն պատմելու նման,
Կամ հարցաթերթիկ լրացնելու պես:

Եվ կուզենայի՛,
Շա՜տ կուզենայի,
Որ այս բառն իրոք դառնար անձնագիր
Աշխարհո՛ւմ համայն,
Ամենքի՛ համար:

Եվ կուզենայի՛,
Շա՜տ կուզենայի,
Որ նմանապես այս բառը լիներ
Նոր և իրական մի «Բացվի՛ր, Սեզա՜մ»:

– Բ ա՛ ր և, –

Ասեիր գնացքին,
Նավին
Կամ օդանավին,
Ու ներս մտնեիր.
«Բարև»-ըդ իբրև տոմսակ ընդունվեր:

– Բ ա՛ ր և, –

Ասեիր կնոջն անծանոթ,
Ու նա քեզ սիրեր հենց նո՛ւյն վայրկյանին
Կամ ներումնահայց ժպիտով ասեր,
Թե բարևե՜լ են քեզանից առաջ:

– Բ ա՛ ր և, –

Ասեիր, և պարզ երկինքը
Իսկո՛ւյն անձրևեր, եթե պետք է դա:

– Բ ա՛ ր և, –

Ասեիր լռակյաց հողին,
Եվ նա ծլարկեր ու հասկավորվեր:

– Բ ա՛ ր և, –

Ասեիր մահի՛ն էլ անգամ,
Եվ նա հասկանար, որ քեզ մոտ գալով՝
Ինքը շտապե՛լ,
Շա՜տ է շտապել…

Բա՛րև-ը դառնար իրական ու նոր մի… «Բացվի՛ր, Սեզա՜մ»:

Եվ այն ժամանակ եթե արջին էլ ասեիր

– Բ ա՛ ր և, –

Նա էլ միգուցե հենց նույն վայրկյանին
Խաղալիք դառնար մեր մանկան համար
Եվ մի այնպիսի՛ կարգին խաղալիք,
Որ ո՛չ լարվում է, ո՛չ էլ հասարակ բանից փչանում:
Այսպես էլ՝ օձը ծերերի ձեռքին ձեռնափայտ դառնար,
Կոկորդիլոսը դառնար պահարան խաղալիքների,
Կախարան դառնար եղջերուն վայրի,
Եվ փոթորիկը բեմի պարախումբ,
Մարդն էլ՝ Մա՜րդ իրոք…

Անկարելի բան աշխարհում չկա՜,
Եթե աշխարհում իշխում է բարին,
Որ մեր բերանում դարձել է

– Բ ա՛ ր և, –

Ուրեմն՝ անձնագիր ցույց տալու նման,
Կենսագրություն պատմելու նման
Կամ հարցաթերթիկ լրացնելու պես՝

– Բ ա՜ ր և, –

Քե՛զ
Ու
Ձե՛զ,
Ծանո՜թ-անծանո՜թ իմ սիրելիներ:

Թո՛ղ անկարելին դառնա կարելի
Աշխարհո՛ւմ համայն,
Ամենքի՛ս համար,
Դառնա կարելի վաղն ու հենց հիմա,
Դառնա կարելի մե՛կ բառով՝

– Բ ա՜ ր և…

Պարույր ՍԵՎԱԿ
19.II.1964թ. 
Երևան

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում