Հանիր մատանիդ․․․

Հանիր մատանիդ, բաց արա կրծքերդ։
Միեւնոյն է,
Պիտի լայ մարմինդ
Արեւի այս ժամին –
Պիտի լայ, տառապի
Անհասկանալին։

Խօսում են թարթիչներդ,
Մէջդ հնչում է դառն մի երգ,
Իսկ թեւերդ յուսահատ են
Ու զիստերդ թոյլ։

Հանիր մատանիդ։ Լռիր։

Կոստան ԶԱՐՅԱՆ