Վահեի նամակները Մոցարտին

Վահեի նամակները Մոցարտին

***
Զարմանալի է ՎոլՖգանգ
Ամեն կեսգիշեր
Բոլորովին մութ սենյակում
Տեսնում եմ
Աստծուն
Պատի վրա բանաստեղծություն գրելիս
Եվ ամեն կեսօր
Բոլորովին լուսավոր սենյակում
Չեմ տեսնում
Սատանային
Որ բանաստեղծությունների վրա
Պատ է շարում

***
Գիտես ՎոլՖգանգ
Ես
Շատ ժամանակ
Մարդ լինելը
Սովորում եմ իմ Նաշո կատվից

Հա
Իսկապես
Նա էլ
Ինձ նման
Գժվում է «Կախարդական սրինգ»-ի համար

***
Չգիտես
Այս գիշեր
Որքան ցուրտ է ՎոլՖգանգ
Ճիշտ այն գիշերվա պես
Որ քեզ
Հողին հանձնելու համար Սենտ Մարկս տարան
St.Marx cemetery

***
Դու նոտաների հետ էիր սիրախաղ անում
Ես բառերի

Այն կանանց որ մենք սիրում էինք
Մշտապես ուղևորվում էին այն գնացքով
Որ մի անցորդ
Նկարել էր
Փողոցի պատին…

***
Հենց այս բանաստեղծության մեջ և
Հենց այս տողերի արանքում
Մի կին է թաքնված
Որ իմ չգրված բանաստեղծությունները
Գրել է ձեռքի ափի մեջ և
Փակ բռունցքներով
Ինձ հետ
Փուչ ու տռուզ է խաղում…

Վահե ԱՐՄԵՆ
Պարսկերենից թարգմանեց Էդուարդ Հախվերդյանը

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում