Համո Սահյան․ Իսկական Մարդը

Համո Սահյան․ Իսկական Մարդը

Մարտնչել բոլորի համար,
Խառնուել, ձուլուել բոլորին,
Ինչ նոր է աշխարհի վրայ
Ընդունել խնդութեամբ խորին,
Իր ձեռքով նորոգուող կեանքում
Նորոգել իր հոգին անվերջ,
Անձնական հոգսը մոռանալ,
Մոռանալ եսը մենքի մէջ,
Ոչ ջանքը այս կեանքի համար,
Եւ ոչ էլ կեանքը խնայել, –
Այս բոլորն աշխարհում միայն
Իսկական մարդուն է վայել:

Բայց անել, ծածանել ազնիւ
Դրօշակն իր մեծ հաւատի,
Սարսափը հէգնելով կանգնել
Հողմի դէմ ճակատ-ճակատի,
Տառապել ամէնքի ցաւով,
Չյիշել կսկիծն իր վէրքի,
Իր հպարտ կրծքի տակ զգալ
Սրտերի տրոփիւնն ամէնքի,
Իր սրտի կրակը պայծառ
Ամէնքի կրծքի տակ վառել, –
Այս բոլորն աշխարհում միայն
Իսկական մարդուն է վայել:

Միշտ լինել առաջին շարքում,
Միշտ երթի առջեւից գնալ,
Նուաճել վերելքը ջանքով,
Որքան էլ լինի անհնար,
Առաջինն ընդունել կրծքին
Կայծակի զարկը կատաղի,
Առաջինն ելնել ճանապարհ,
Ողջունել ծագումը լուսաստղի,
Եւ անցած ճամբին՝ յետնորդի
Պահանջկոտ աչքերով նայել-
Այս բոլորն աշխարհում միայն
Իսկական մարդուն է վայել:

Կեանք դարձնել այս հողի վրայ
Դարաւոր երազը մարդու,
Երազից աւելի շքեղ,
Աւելի խոր ու իմաստուն…
Աշխատել ամէնքի համար,
Գործով ներշնչել ամէնքին,
Երկինքն էլ ենթարկել իրեն
Եւ յաղթել վայրի տարերքին,
Հրդեհի բոցերում անգամ
Ալ դրօշն անվթար պահել, –
Այս բոլորն աշխարհում միայն
Իսկական մարդուն է վայել:

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում