Թադևոս Տոնոյան․ Ժամը
Նմանատիպ
Երբ վերջիվերջո
Մեզ էլ այցելի
Ժամը երկնքի հրավերների,
Երբ վերընձյուղվեն
Ներքո արևի
Ուրախության մեր արտասուքները՝
Կարմիր խաղողի ողկույզների պես,
Որ քաղցրանում են մեր երակներում,
Եվ երբ մեղմորեն ու եղբայրաբար
Միմյանց ընծայենք
Հանապազօրյա հացի մի նշխար,
Եվ երբ գիշերներն ի վերջո լինեն
Միա՜յն,
Մի’միայն մաքրախոհության ընծայաբերներ,
Ու մեր աչք-ունկից բացի, երբ առաջ,
Մենք նա’խևառաջ
Սրտին հավատանք,
Ու նա միայն ա՜յդ,
Միայն ա՜յդ դէպքում մեր մղումներին
Արձագանքի տաք սրտազարկերով
Ու մեզ կյանք տալով,
Ու երբ մենք քիչ-քիչ
Սկսենք նաև
Հավատանք տածել ու ակնածություն՝
Առ այն գույները,
Վկայացույցը, որոնց չունենք կամ
Առա՜ժս չունենք,-
Օ՜, որքան պիտի սիրենք մենք միմյանց
Ի՜նչ ուրախախհույզ ինքնավերադարձ պիտի հայտնվի
Գա, մեր արյունը մաճառից հանի,
Մեր սիրտը բացի,
Թար աչքը խոցի,
Ու մեր շուրթերին թևեր շնորհի՝
Սաղմոսների ու ավետումների ,
Մեզ էլ մեր միջից կենդանի հանի
Ու տեղ տա շուրջը Երկնային գահի: