Աշոտ Ավդալյան. Մարմին առ, օր…

Մարմին առ, օր-
իղձ ունեցող ուխտավորին տուր ճանապարհ,
նրան-փոքրիկ շագանակներ ընծայելով- հասցրու տեղ,
որ խմբերգը նա հասցնի տաղասացին:
Որ երբ կարմիր ժապավենով ցնծա քամին,
որ երբ լինի ընթերցումի ծիսական ողբ,
մարմին առած դու բաժանես խնձոր ու նուռ,
ու զարդարես ուխտավորին,
որ խմբերգի ձայնը բերի արդարներին:
Մարմին առ, օր.
տուր հիշեցում ծաղիկներին,
որ զրույցի համար ընտրեն հարմար բառեր
ու շշուկով զուգեն դեմքը տառապյալի,
որ և կանայք բերեն ողբի զարդակարեր,
և երեխեք լինեն շուրջը ընթերցումի,
տաղասացը լինի մայրը հիշողության-
իսկ ծեր մի այր, թող հող մաղի: