Վեհանոյշ Թեքեան. Մօրս հոգին
Նմանատիպ
Կապոյտ ամպերու թափանցիկ բացատէն
Մանիշակագոյն ծաղիկներու հետ
Կու գայ մայրս խաղաղութեան ցոլքերով:
Ճիւղին վրայ նստած է առաւօտը
Ծղրիթը իր զլարկուն ձայնը կը դադրեցնէ
Բոլոր ձայներուն կʼըսեմ որ դուրսը սպասեն:
Տան խոշոր բանալին չկայ ձեռքերուն մէջ,
Խոհանոցէն կանցնի առանց դեղատուփը բանալու,
Կը խուսափի ննջարանէն, նստասենեակն էինք
Երբ փոքրիկ հայելիէն մեր հին դղեակը յայտնուեցաւ:
Յուշերու օղակը
կը խեղդէ կոկորդս.
Չզղջացի՞ր, կʼըսեմ,
Փորձեցի ապրիլ ձեզի համար, շա՜տ տկարացաւ սիրտս
կը մրմնջէ առանց ինծի նայելու.
Բայց ես հիմա Հօրս քովն եմ, ձեզի հո՛ն կը սպասեմ,
կʼըսէ մեղմօրէն աչքերուս նայելով:
Ուրախութեան լուսեղէն գաւաթէն
Ներկան կը խմեմ ումպ առ ումպ.
Ինքը դարձեալ` կապոյտ միրաժ կը դառնայ
անժամանակութեան մէջ:
Ինչո՞ւ մայրս պիտի նորէն արթննայ
Աշխարհը խելակորոյս անկումներու մէջ է,
Աստղեր չկան աւետիսի զանգակներ բերելու,
Տառապեալները շատ են, աղօթողները` քիչ.
Կը վախնամ որ մօրս հոգին ճշմարտապէս հանգիստ չէ:
Ի՜նչ երազներով ձեզի մեծցուցի, կʼըսէ.
Կանգնած է ամպերուն վրայ, կը բարձրացնէ ձեռքը
ուր կայ մեր տան բանալին,
Մայրս խաչի նման տարածած է բոլոր թեւերը
Որ փարատէ գիշերուան հրերախ ծուխը
Եւ իր զաւակները նստեցնէ Աստուծոյ եւ իր միջեւ:
Աղբյուր՝ Grakantert.am
Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում