Աշոտ Ավդալյան. Օ, լույս

Աշոտ Ավդալյան. Օ, լույս

Օ, լույս, այդ ինչպե՞ս
եղար մերձավոր
իմ խեղճությանը
և այդ ինչպե՞ս է,
որ հնարում ես իմ դեմքն ամեն օր
ու պայծառացման հիմն ես հորինում
ու մտերմության բաժակն ինձ, ավաղ,
մատուցանել էլ չես կարողանում։

Դու` հաճոյախոս,
պերճախոսության զտարյուն տեսիլք,
դու մահվան պահին
պառակտում ես ինձ
անցավորաց հետ
ու ընծայագիր մատուցում այնպես,
կարծես իմ ներսում կա հավատքի ճոճք,
գույնի ազդագիր,
պաստառներ գույնի,
երաժշտության
ու մտածումի կարած ժապավեն։

Օ, լույս, այդ ինչպե՞ս
եղար մերձավոր իմ թուլությանը։

Աղբյուր՝ Yerevanyanesquiz.org

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում