Ծիրանահասցե իմ փշոտ երկիր,
Նմանատիպ
Ծիրանահասցե իմ փշոտ երկի՛ր,
նստի՛ր ծնկներիս,
որ արնաքամ և մագաղաթյա
հոգեցավերդ հոսեն
սրտումս առանց անձրևի…
դու կուտակվել ես
իմ քչության մեջ
որպես մի մամուռ
ժայռերից քերված,
որ մշուշածով
հոգեալիքում սիրտը
չխեղդեց…
Արցունքաերկինք
հասկերի երկիր…
մկրտվի՛ր հույսի
տաք երկինքներում
դու կարմրագորգ
մեր կարոտների
Աստվածանախշ
վերջին երազն ես…
*
Հոգեբիբերդ փշրեցինք, Երկի՛ր,
աղավնակտուց հույսի վանքերդ՝
նկարելով մեր դիմակաերես
հայելիներից ներս…
և մարմինը քո
երկնաերազի,
Ավետյաց վաղվա
մկանը եղավ,
որ ճրագեցինք
մի պատարագում,
ուր հավատ չկար.
մեր միայնության
մահճակալի մոտ
դու կծկվեցիր
իբրև հոգեխաչ
լեռնաեդեմի,
որ հոսեց դանդաղ
քարաժայռերից
մեր աղոթատան….
չեմ լռի, Երկի՛ր,
այլ կքարկապվեմ
ձայնալարերիդ,
որ համրացան
ծամվող օրերի
ուշաթափությամբ,
չքնե՛ս հանկարծ
տառապանքների
կարմիր սավանով,
մի՛ մրսիր, Երկի՛ր…
իմ փշալարված
միակ հոգեհող…
Հաս Չախալյան
«Երկիր և Երկրիս» շարքից
Աղբյուր՝ Yerevanyanesquiz.org
Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում