Ամպել էին, մթնել էին

Ամպել էին, մթնել էին
Դեմի լեռները,
Պարան-պարան կապում էին,
Ա՜խ, մեր բեռները։
Կապում էին աման-չաման
Ու հին կարպետը,
Թողնում էին մեր թթենին,
Մեր տունն ու գետը:
Կապում էին վերմակ ու բարձ
Ու հին պղինձը,
Թողնում էին ոսկե առուն,
Մեր դաղձն ու սինձը:
Դարսում էին, կապում էին
Մեր ճամփի հացը,
Թփերի տակ թողնում էին
Ծիծաղս ու լացս:
Պարան – պարան կապում էին,
Ա՜խ, մեր բեռները,
Ամպերի տակ թողնում էին
Մեր հին լեռները…

ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ